KQC 26 Guitar

Nu we onze zilveren jubileum achter de rug hebben kozen we er voor om het voor de 26e Kreun tussen Quark en Cluster eens over een andere boeg te gooien wat betreft thema. Deze luistergroep stond volledig in het teken van de gitaar.

We begonnen heel erg passend met de CD of dubbele LP Night of the Guitar. Toeval of niet, terwijl de CD speelde kwam Pats binnen met de vinyl versie van dit meesterwerk... Ik heb op het net van de hand van Massimo D'Angelo een review teruggevonden van deze mega-opener (http://guitarsexchange.com/en/unplugged/171/various-artists-night-of-the-guitar-live-1989/).
Je kunt een video van bijna 2 uur bekijken op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=4l0LA6d3GYw.

Larry Coryell was een van de beste Jazz gitaristen ooit. Hij stierf dit jaar op 19 februari in zijn slaap na meer dan 70 albums opgenomen te hebben gedurende een carrière die 35 jaar omspant. Het album Basics bevat opnames uit 1968-1969 en klinkt alsof het gisteren ingespeeld werd. Fusion, psychedelica en blues worden meesterlijk neergepoot door deze legende!
Het album staat op Spotify: https://open.spotify.com/album/7BcTMJEA8mAaelDsoKEWAK
En ook op YouTube vind je het terug: https://www.youtube.com/watch?v=7jqawI5XRNk&list=PLMcAyJX7t2dHygnkEvsH7WBH-lLf8ckZK

Nicole was er voor de eerste keer bij op een luisteravond en ze verraste ons met Hollandse blues van Phil Bee’s Freedom die met hun tweede album Memphis Moon. Op de Nederlandse bluesmagazine website kun je een uitgebreide bespreking terugvinden: https://www.bluesmagazine.nl/recensie-phil-bees-freedom-memphis-moon/.
De muziek kun je o.a. op Spotify beluisteren: https://open.spotify.com/album/3D652yTUscZzzQvOHLNKlS

En er was nog een nieuwkomer aanwezig. Kurt had de dubbel CD Guitar van Frank Zappa meegebracht en hij suggereerde naar het zesde nummer van CD2 te luisteren Winos do not march.
Je kunt er meer over lezen op wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Guitar_(Frank_Zappa_album) of ook op discogs: https://www.discogs.com/Frank-Zappa-Frank-Zappa-Guitar/master/53940
Deze dubbeldekker staat ook op Spotify: https://open.spotify.com/album/5z3hp6KctlaRfpbJR0rchP
Winos do not  march op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=wsNIkQxtGX8

Dick Dale is 'king of the surf guitar'. Zijn Unknown Territory uit 1994 staat als een surfplank boven water en surft via onze oren naar binnen als een trein...
Reviews: http://www.allmusic.com/album/unknown-territory-mw0000117208, https://www.guitar9.com/unknownterritory.html en http://www.sputnikmusic.com/bands/Dick-Dale/5709/.
Spotify link: https://open.spotify.com/album/2569qB4Mo5tDnVj0HxQiCT
YouTube link: https://www.youtube.com/watch?v=YGAdko9iURQ

Blackwater Park is het vijfde studioalbum van de Zweedse deathmetalgroep Opeth. Zo staat het hier: https://nl.wikipedia.org/wiki/Blackwater_Park. En er staat nog meer te lezen ook. En je kunt het ook horen: https://open.spotify.com/album/7cMJfxkJwUAcxHCHQMNYYs of hier: https://www.youtube.com/watch?v=zhidUmuWkyg. Dit is metal die staat als een metersdikke betonnen muur... niet voor teergevoelige zielen... Track 5 Dirge For November is het hoogtepunt en werd beluisterd: het heeft een rustige start & einde dat sterk contrasteert met het middendeel...

Om wat te bekomen van al dit geweld werden een aantal tracks van As Fâr van Trio Joubran beluisterd. Ze waren op 16 maart nog te zien en horen in de Spil te Roeselare (http://www.despil.be/e2519/trio-joubran). Het zijn 3 broers uit een Ud bouwer familie die hun instrument virtuoos beheersen. Met een extra drummer er bij die zijn drumstel met de blote handen bespeeld werd de veel te lege zaal in de Spil betoverd met hemelse oriëntaalse vliegende klanktapijten. Absolute wereldklasse!
Spotify: https://open.spotify.com/album/6bYVfnQq7psGFlF6qSSsTA
Info: https://en.wikipedia.org/wiki/Le_Trio_Joubran of ook https://www.discogs.com/Le-Trio-Joubran-Maj%C3%A2z/master/689148

We konden weer tegen wat zwaarder werk na deze verademing: Mammoth Weed Wizard Bastard. Volgens discogs maken ze doom metal (https://www.discogs.com/Mammoth-Weed-Wizard-Bastard-Y-Proffwyd-Dwyll/master/1066135). Y Proffwyd Dwyll is hun tweede album en valt vooral op omwille van de dromerige zanglijnen van Jessica Ball. Blijkbaar is dat voor de echte doom metal liefhebber ontoelaatbaar, lees deze negatieve review er maar op na: http://zwaremetalen.com/albumrecensies/mammoth-weed-wizard-bastard-y-proffwyd-dwyll. Voor ons maken deze zweverige klanken het geheel een stuk beter verteerbaar en hierdoor stijgt dit album uit boven de middenmoot...
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=0y2g0g3r6hY
Spotify: https://open.spotify.com/album/55BrLShwHHCBWLLrztuIl3

Porcupine Tree maakt progressieve psychedelische rock van de bovenste plank. De EP Moonloop (2001) is daarop geen uitzondering. Een kleine half uurtje verplicht ongedwongen wegzweven...
Een kortere versie van het nummer kan je hier beluisteren: https://open.spotify.com/album/6VraqAY6LZwy2ymnAyWdpe
En de lange versie staat op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=ChYXxNMWqdU
Discogs info: https://www.discogs.com/Porcupine-Tree-Moonloop-EP/master/235443
Algemeen over de band: https://nl.wikipedia.org/wiki/Porcupine_Tree

Een andere gitaar grootmeester is Steve Hillage die op een avond als deze niet mag ontbreken. We plooiden het album Green (1978) in de CD player en genoten met volle teugen van deze spacy muziek waarin gitaar & synths naadloos bij elkaar aansluiten...
Discogs: https://www.discogs.com/Steve-Hillage-Green/master/4357
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=yd-FB-sIvdA&list=PL8a8cutYP7fpv0Ko4VX2vTt1BvA13VZFS
Spotify: https://open.spotify.com/album/7aXayZTVK9bT5s8H5OiKc3

En het wordt hoe langer hoe weirder. Zoals we dat gewoon zijn tijdens deze luistergroep. Avant gardist Robert Fripp met Radiophonics. De gitaar ligt hier aan de basis van ambient die nu eens beangstigend klinkt en dan weer hemels... de nodige hoeken zijn er dus af... Robert op zijn best!
Algemeen over Robert: https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Fripp
Discogs: https://www.discogs.com/Robert-Fripp-Radiophonics-1995-Soundscapes-Volume-1-Live-In-Argentina/release/321693
Een stukje staat er op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=_w88hlFSKao

Terwijl we nu toch in de avant garde zitten, gaan we er nog even mee door. Glenn Branca schreef een aantal symfonieën voor elektrische gitaar. Symphonie no. 3 Gloria uit 1983 is een van zijn beste. In zijn orkest spelen verschillende namen mee die later in de Amerikaanse gitaarwereld geschiedenis zullen schrijven: Thurston Moore, Lee Ranaldo en Kim Gordon van Sonic Youth, David Rosenbloom, Page Hamilton van Helmet en leden van Swans. Ook de speciale licht dissonante tunings die nodig zijn voor zijn werken worden later overgenomen door bv. Sonic Youth. Dit is minimal voor gitaren...
Info: https://nl.wikipedia.org/wiki/Glenn_Branca
Discogs: https://www.discogs.com/Branca-Symphony-No-3-Gloria/master/32081
De 3 delen staan op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=t4re9tjY5es, https://www.youtube.com/watch?v=4mDWUyi6JsA en https://www.youtube.com/watch?v=-SgKKvE1HXo

Terwijl Glenn Branca de mannelijke pionier was die aan de basis lag van de New Yorkse scene waar later Sonic Youth en Swans belangrijke hoekstenen van werden, was er ook een vrouw die voor fundamenten gezorgd heeft: Lydia Lunch. Dat ze niemand onbewogen laat bleek ook tijdens deze luistergroep waar de meningen verdeeld waren. We beluisterden de CD Hysterie die een dwarsdoorsnede aanbied van haar oeuvre tijdens de periode 1976 tot 1986. Het begon allemaal met Teenage Jesus & The Jerks die je kunt samenvatten met 3 woorden die normaal gezien niet samen kunnen horen: Amerikaans, punk en een vrouw als spilfiguur! De Sex Pistols en het commerciële idee erachter stelt niets voor hiertegenover. Dit is energie pure sang! Daarna komt Beirut Slump waar je het prototype van het 'Swans'-sfeertje kunt in horen. Na wat solowerk ging ze dan aan de slag in Eight Eyed Spy die een sterke live-reputatie opbouwde... Hysterie sluit af met Slow Choke, een aantal tracks van diverse samenwerkingen. Een overzicht dat beweging veroorzaakte van een dame met een bewogen verleden...
Algemene info over haar: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lydia_Lunch
Check haar muziek zeker eens op Spotify: https://open.spotify.com/artist/3aSkzI3DQrdPtYXizXnwda
Discogs: https://www.discogs.com/Lydia-Lunch-Hysterie/master/67126

Daarmee zat het er op. De volgende luistergroep zal weer in het teken staan van JAZZ... Woensdag 28 juni is de datum. 20 uur 's avonds het uur. Wil je er bij zijn? Email naar joost<puntje>carpentier<apestaartje>gmail<puntje>com.

KQC 25 - 8 februari 2017

We zijn ondertussen al aan editie 25 van Een Kreun tussen Quark en Cluster als luistergroep! Op 8 februari ll. waren Frank, Jacky en Pats en mezelf van de partij om volop te genieten van een gezonde dosis electronica! Tewijl ondertekenende genoot van heerlijjke thee van Celestial Seasonings, savoureerde de rest van het gezelschap rode wijn van Hongaarse, Franse en portugese origine. Hierbij een overzicht van het geserveerde klankvoer.

We gingen van start met een driedubbele verzamelaar onder te titel Tracks Across the Universe 1 tot 3. Deze 3 CD's verschenen samen met het gelijknamige boek in 2003. Later, in 2009, werden de CD's apart heruitgegeven op Aucourant Records. Het boek vertelt het verhaal over elektronische muziek en verwante genres (Native american, wereld, didgeridoo, keltisch, new age, avant garde) vanaf het midden van de jaren 60 tot 2000. Het werd geschreven door Jim Brenholts, een vrij bekende Amerikaanse recencent. De CD's, die voor een groot deel uit unieke tracks bestaan, geven een goed overzicht van wat er 20 jaar geleden allemaal gebeurde in het wereldje van de elektronische muziek en nog vooral op het gebied van de ambient. Ik kan deze schijfjes warm aanbevelen! Een overzichtje:
Volume 1: Jeff Pearce, Craig Padilla, David Parsons, Robert Scott Thompson, Robert Rich, Byron Metcalf, Vidna Obama, Loren Nerell, Todd Fletcher, Ma Ja Lee, Robert Carty, TUU, Biff Johnson en Steve Roach.
Volume 2: Costance Demby, Suzanne Ciani, Dino Pacifici, Kees Aerts, Rudy Adrian, Ron Boots, James Johnson, Richard Bone, dreamSTATE, ETERE-O, Never Known, Larry Kucharz, Matt Borghi, Max Corbacho en Dave Tollefson.
Volume 3: Cornsmoke, Marina Raye, Kenya Dubois, John Pemble, Ian Boddy, Synthetic Block, Jim Cole, Gabrielle Roth, Paul Ellis, Dweller at the Threshold, Tony Gerber, Spacecraft en Forest Fang.
Links:
http://www.aucourantrecords.com/catalog.php?op=detail&cid=64
https://www.discogs.com/Various-Tracks-Across-The-Universe-A-Chronology-Of-Ambient-Electronic-Music/release/382418
http://www.groove.nl/cd/7/75691.html
https://play.spotify.com/album/5Nl4L9lngJx8ppwfjrsFux
https://play.spotify.com/album/1OEgrKWHVk5SuR02OzQKUf
https://play.spotify.com/album/0qn05h4MJ9HEoV7VxUQLH5

Pats had een plaat bij van Roberto Cacciapaglia die als titel Sonanze had. Een kleinood dat dateert uit de eerst helft van de jaren zeventig en blijkbaar zijn debuut album is. Een klassieker dus!. Elektro-akoestische muziek van de bovenste plank die zijn tijd heel erg ver vooruit was! Een absolute verassing! Hierbij een review van op de progarchives site:
Lesser known from the audience, Roberto Cacciapaglia is recognised for his high-quality and eclectic instrumental epic albums. His personal musical universe is quite varied, it incorporates classical symphonic music, sonic looped dronescapes, majestic spacey synth grooves and concrete avant gardism. Sonanze is an impressive and fascinating album, melodic, entrancing and experimental at the same time. This fantastic debut album admits comparisons with Franco Battiato's most challenging efforts and with Franco Leprino's exceptional orchestrated electronic suites. The two first movements introduce the listener in a charming-tumultuous symphonic dreaminess based on collage sounds, synth frequences and heroic langurous parts for strings and brass. Some buzzing-trancey manipulated voices are added to the mix, providing catchy hallucinatory effects. The third movement is a playful classical piano piece floating-like calm waves. The fourth movement is a dark-ritual voices incantation made in a modern operatic-theatrical style. The three following movements provide gorgeous, long form dreamy soundscapes for cloudy synth textures and harmonious static drones. The atmosphere is deliciously meditative and introspective without being easy listening and unconsistently new agey. The two last movements are strange cinematic musical scenes using massive atonal orchestrations and otherwordly layering synth sounds . This album is impressively complex, technically achieved but without being boring or cryptical for neophyts: The atmospheres are completely suggestive and magically haunted with the inclusion of dense, colourful melodic lines. A magnificent album and a must have for fans of vintage Italian prog, classical contemporary music and kosmische electronica.
Links:
https://www.discogs.com/Roberto-Cacciapaglia-Sonanze/release/612316
http://www.progarchives.com/album.asp?id=19437
https://www.youtube.com/watch?v=5rQ8VjcKVm8
https://play.spotify.com/album/2MoGoOOc7m4x3ZKewxp57j

Robert Scott Thompson bracht in 2001 de dubbele CD Acousma  uit. Een dubbelaar boordevol experimentele electro-akoestische pareltjes die voor intens luisterplezier zorgen voor de liefhebbers. Dat kan ik je garanderen!
"Robert Scott Thompson fashions soundscapes that are so imaginative, it seems that we’re in another distant world listening to the sounds of that far away place. And then we hear a hint of something familiar, something like a flute, or a koto, or a chorus of voices, and we’re reminded of the sounds we know. It’s the blending of the familiar with the unfamiliar that draws us in and becomes fascinating. Thompson’s music is almost narrative as different things happen and different stories seem to unfold and time moves in a very special way."
Links:
https://robert-scott-thompson.bandcamp.com/album/acousma
https://www.discogs.com/Robert-Scott-Thompson-Acousma-Electroacoustic-Music/release/235780
https://www.electrocd.com/en/cat/emf_034/
https://play.spotify.com/album/6HwByOp6iYOyzxL2Lxx6dI

Jacky verraste ons met het schitterende The Road Eternal (2001)van Steve Roach en Erik Wollo, de opvolger van Stream of Thoughts (2009). Steve moeten we niet meer voorstellen, maar de Noor Erik Wollo is wellicht wat minder bekend onder lezers annex luisteraars. Dat zou niet zo mogen zijn, want Erik is echt wel uit het goed hout gesneden... The Road Eternal is een trip doorheen onmetelijke klanklandschappen op tegelijk vreemde en bekende werelden.
Op discogs vond ik deze review:
"Long awaited second collaboration of two highly respected veteran composers came to its final stage during Erik's visit in Arizona when performing on SoundQuest Fest in October of 2010. I am immediately impressed by the eye-catching 4-panel digipak with absolutely stunning blue colored images (photographs by Erik and Steve). But the visual part of this release is very soon leveled by the sonics as the opening title track "The Road Eternal" unfolds its 21 minutes long trip. Slower magical desert ambience quickly traverses into breathing, rhythmed and melodic parts, this is crystal clear sonic orgasm!!! No questions here, two true masters are at the top of their craft and musicianship merging with highest precision their own distinct trademarking styles. Absolutely exciting and adventurous overture!!! But this spectacular sonic travel continues on "Depart At Sunrise", which can be easily described as "crème de la crème" of melodious soundscaping. Delicately crafted and sculpted textures where hauntingly evocative atmospheres are skillfully balanced with highly attractive smooth, pulsating and energetic passages. To me, both these compositions are the most unique and imaginative pieces of art Steve and Erik did together so far, thank you so much, Maestros!!! Warm and dreamy "The Next Place" sounds quite mechanical and futuristic with always presented vibrant groovy elements, one of the most uplifting compositions on this route. "First Twilight" is more aerial and nostalgic cooling down piece. As night settles down, "Travel By Moonlight" begins, nice mid-tempo rhythmic tribal ride through still hot, but refreshing and darkened desert vistas, mesmerizing and relaxing! "Night Strands" peacefully completes this truly amazing, enterprising and panoramic trip. And don't forget to pack your headphones too! "The Road Eternal" is undoubtedly another highly polished pearl in both artists' discographies, magnificently rich in all aspects, musically, sonically and visually!!! I am a proud owner (and reviewer too) of this masterpiece!!!"
Links:
https://www.discogs.com/Steve-Roach-Erik-W%C3%B8llo-The-Road-Eternal/release/2900455
https://projektrecords.bandcamp.com/album/the-road-eternal
https://www.youtube.com/watch?v=KB_foU22t7A

Jovica Storer heeft een nieuw album klaar dat als titel Celebrate Life zal krijgen. De aanwezigen kregen een 20 minuten durende electro-etnische trip te horen om bij weg te dromen. Dit werk wordt later dit jaar uitgebracht, wellicht in eigen beheer. Hierbij eens een ouder prentje:

RVNG Intl. is een relatief nieuw label uit New York. Het bestaat sinds 2004 en legt zijn focus op experimentele dansmuziek en elektronische muziek met een knipoog richting avant-garde. Sinds 2009 zijn ze gestart met een reeks 12"-es onder de naam FRKWYS. Tot hiertoe verschenen er 12 in deze reeks, van nr. 2 tot 13. Ze hebben blijkbaar nr. 1 overgeslaan... het zijn stuk voor stuk kleine meesterwerkjes... allemaal must haves!
"The guiding concept behind [FRKWYS] is to bring contemporary electronic artists together with their creative fore-bearers of sorts and allow them to collaborate as inspired."
Artisten betrokken bij het FRKWYS project tot hiertoe: Excepter, Carter Tutti, JG Thirlwell, Jack Dangers, ARP, Anthony Moore, Psychic Ills, Juan Atkins, Gibby Haynes, Hans-Joachim Irmler, Mirror Mirror, Alig Fodder's Pranayame, Stuart Moxham, Stuart Argabright, Gretchen Faust, Rico Conning, Julianna Barwick, Ikue Mori, Samuel Godin, Blues Control, Laraaji, Sun Araw, M. Geddes Gengras, The Congos, Steve Gunn, Mike Cooper, David Van Tieghem, Diamond Terrifier (Sam Hillmer + Max Alper), Future Shuttle, Georgia, Helado Negro, Darren Ho, Eli Keszler, Hiro Kone, Megafortress, Blanche Blanche Blanche, Maxmillion Dunbar. Niet van de minsten dus...
De complete reeks ziet er tot hiertoe als volgt uit:
Cat. # Yr Album title Artist(s)
FRKWYS02 2009 FRKWYS Vol. 2 Carter Tutti, JG Thirlwell (12" + MP3)
FRKWYS03 2010 FRKWYS Vol. 3 Arp, Anthony Moore (12" + MP3)
FRKWYS04 2010 FRKWYS Vol. 4 Psychic Ills (12" + MP3)
FRKWYS05 2011 FRKWYS Vol. 5 Mirror Mirror (12" + MP3)
FRKWYS06 2011 FRKWYS Vol. 6 Julianna Barwick, Ikue Mori
FRKWYS07 2011 FRKWYS Vol. 7 David Borden, James Ferraro, Sam Godin, Laurel Halo, Daniel Lopatin
FRKWYS08 2011 FRKWYS Vol. 8 Blues Control, Laraaji
FRKWYS09 2012 FRKWYS Vol. 9 Sun Araw, M. Geddes Gengras and The Congos (ICON GIVE THANK)
FRKWYS10 2013 FRKWYS Vol. 10 David Van Tieghem x Ten (Fits & Starts)
FRKWYS11 2014 FRKWYS Vol. 11 Steve Gunn & Mike Cooper (Cantos de Lisboa)
FRKWYS12 2015 FRKWYS Vol. 12 Robert Aiki, Aubrey Lowe & Ariel Kalma (We Know Each Other Somehow)
FRKWYS13 2016 FRKWYS Vol. 13 Kaitlyn Aurelia Smith & Suzanne Ciani (Sunergy)
Links:
https://igetrvng.com/shop/category/frkwys-releases/
https://www.discogs.com/label/427739-FRKWYS
https://en.wikipedia.org/wiki/RVNG_Intl.
We luisterden achtereenvolgens naar volgende pareltjes:
Vol 2 Excepter
https://www.discogs.com/Excepter-FRKWYS-Vol-2-Remixes-By-Carter-Tutti-And-JG-Thirlwell/master/758916
https://play.spotify.com/album/7alJjS8UG92EHkicXI4FCl

Vol 3 Arp & Anthony Moore
https://www.discogs.com/Arp-2-Anthony-Moore-Arp-Anthony-Moore/release/2260881
https://play.spotify.com/album/2ZNv7Kw0H1tQ9ob52e0Ijp

Vol 13 Kaitlyn Aurelia Smith & Suzanne Ciani ‎– Sunergy
https://www.discogs.com/Kaitlyn-Aurelia-Smith-Suzanne-Ciani-Sunergy/master/1057656
https://play.spotify.com/album/1so4uecEQlyhPJbQLJ4wFF

Onze Hongaarse vriend Laszlo Hortobagyi bracht in 2009 samen met Gyorgy Kurtag Jr. en Miklos Lengyelfi op ECM het album Kurtagonals uit. Experimentele vingeraflikmuziek... het kan ook moeilijk anders op het legendatische ECM label...
Hieronder wat ECM zelf erover schrijft. Ik zou het niet beter kunnen zeggen...
"In the landscape of electronic music among European art circles, the name of Pierre Schaeffer (1910-1995) is a monumental landmark. A pioneer in musique concrète and its ancillary technologies, Schaeffer introduced a remarkable line-up of composers to new and exciting possibilities in audible media, not least among them Luc Ferarri, Iannis Xenakis, Jean Barraqué, Karlheinz Stockhausen, and Pierre Boulez. Boulez is particularly important in the context of this album, for he would go on to found the Institut de Recherche et Coordination Acoustique/Musique, or IRCAM, where György Kurtág Jr. later studied. Boulez’s rocky association with Henry led to a schism between the former’s insistence on the integrity of electro-acoustic configurations over the latter’s “computer music.” I find this conflict to be a moot one, however, when considering that instrumental music immediately becomes “electronic” the moment it is recorded, and that electronic music becomes “acoustic” when played through speakers in any given environment. Also, much of Schaeffer’s pioneering work, such as his entrancing Symphonie pour un homme seul (1951), was fundamentally rooted in the acoustical properties of live instruments and the human voice. Whatever the argument may boil down to, this fiercely original album happily marries the two camps into a bustling commune of shared ideas. Kurtág is joined here by two fellow Hungarians: composer László Hortobágyi, who works much of his compatriot’s thematic material into the album’s infrastructure, and Miklós Lengyelfi, a musician of many stripes whose rock roots bring an edgier sensibility to the underlying aesthetic. The three are known collectively as Hortogonals, and through their triangular approach they create music that is undeniably spherical.
Intraga sets the tone for the album as a whole, its varied sounds barely discernible from the surrounding haze: a bass sings at our feet, a toy piano croaks into our ears, and a wordless voice flickers at the threshold of audibility. Kurtagamelan is appropriately riddled with its titular chimes. Their echoes are electronically transformed, seeming to inject a visible murmur into every struck note. A passing swarm of insects retreats into the background. And beneath it all, a muffled drum. The bass continues its subterranean journey, marking its passage through the earth with pitfalls and sinkholes. A brief chorus of voices swells, the wind blows. Interrogation is overlaid with a cicada-like drone and a distant wash of strings, contrasting effectively with the lovely rhythmic threads of Lux-abbysum, which put me in mind of Tomas Jirku’s early click-hop experiments on the Substractif label, though the “live” touches of triangle and other percussive samples add more variation to the music’s topography. Dronezone showcases some of Hortobágyi’s interest in North Indian music, and Kurtaganja a bit of Lengyelfi’s in the electric guitar. This and Twin PeaX form a whimsical pair, respectively characterized by less veiled beats and freer sampling. Necroga closes where the album began, its steady bass strummed like a large cosmic string boring into the center of our spines.
Although the music of Hortogonals is rich in implied silence, here it moves in a continuous stream of sound. The lack of gaps between tracks renders the titles almost arbitrary, even if they do provide the occasional clue into the goings on. The music is dark, but far from ominous, and when it is ominous it is never dark. The experienced electronic listener may not encounter much in the way of innovation in the album’s sound or construction, but will nevertheless find it bears a unique compositional stamp and that sort of haggard beauty only the collaborative object possesses."
Links:
https://www.discogs.com/L%C3%A1szl%C3%B3-Hortob%C3%A1gyi-Gy%C3%B6rgy-Kurt%C3%A1g-jr-Mikl%C3%B3s-Lengyelfi-Kurt%C3%A1gonals/release/2650270
https://ecmreviews.com/2010/07/05/kurtagonals/

Op 22 januari ll. stierf Jaki Liebezeit, een drummer met een indrukwekkend parmares. Zijn laatste muzikale wapenfeit dateert ondertussen van 2013 en heeft als titel Cyclopean. Als een hommage voor de man beluisterden we dit schitterende ritmische werk! Doet ons denken aan Muslimgauze op zijn best, maar dan nog beter en strakker!
Links:
https://en.wikipedia.org/wiki/Jaki_Liebezeit
https://www.discogs.com/Cyclopean-Cyclopean/release/4271749
https://play.spotify.com/artist/0sZxBM8QLb5bet1UuIL6aR

De klassieker van de avond werd een verzamelaar van de albums van Pink Industry in 1989 uitgegeven op Parade Amoureuse. Deze compilatie bevat de beste tracks van hun 3 albums:
Low Technology (1983)
Who Told You, You Were Naked? ‎(1983)
New Beginnings (1985)
Pink Industry waren Ambrose Reynolds, Jayne Casey en Tadzio Jodlowski.  Ze kwamen uit Liverpool maakten heel mooie new wave met een hoekje er af. Is this the End is een echte klassieke slow... en Don't let go is een ander bekend nummer van hen...
Links:
https://www.discogs.com/artist/84073-Pink-Industry
https://play.spotify.com/artist/0UnQckJPCkTe2ofiV6syh6

De volgende KQC zal doorgaan op woensdagavond 26 april en de gitaar staat deze keer centraal. Interesse om er bij te zijn? Email dan naar joost-punt-carpentier-apestaartje-gmail-punt-com.

KQC 24 - JAZZ - 7 december 2016

Op 7 december genoten Eric, Jacky en Joost van een avond non-stop super jazz.
Dat de afwezigen ongelijk hebben, bewijst het onderstaande...

Act Music is een Duits Jazz label dat in 1992 opgericht werd door producer & manager Siggi Loch. Ondertussen is het uitgegroeid tot een toonaangevend label. Ik plukte volgende quote van hun website (https://www.actmusic.com/en/About-ACT/ACT-Music):
"Today ACT is considered one of the finest curators of progressive jazz and creative music.” DOWNBEAT (US)
With a roster that boasts some of the most influential contemporary jazz recordings of recent years - namely those of the epoch defining sound of the sorely missed Esbjörn Svensson Trio - among a wide range of leading jazz instrumentalist and singers since it's foundation in 1992 by the music manager and producer Siggi Loch, the German label ACT has grown to a global force. Over the past 25 years ACT has championed an incredible array of jazz artists who are defined by their desire to push musical boundaries while reaching out to a wider audience with both authenticity and innovation at their core. This list includes the likes of Nils Landgren, Michael Wollny, Marius Neset, Lars Danielsson, Joachim Kühn, Ulf Wakenius, Youn Sun Nah, Nguyen Le, Leszek Mozdzer, Vincent Peirani, Emile Parisien and many more. Although the main focus of ACT lies on European jazz, it has been the driving force behind the careers of US artists such as (recently) Vijay Iyer, Rudresh Mahanthappa or Scott Duois. In 2017 ACT will celebrate its 25th anniversary - 25 years music "In the Spirit of Jazz".
Omdat we rap zijn wachten we niet tot 2017, maar beluisterden we CD 1 van de dubbelaar Various Artists - Duo Art: Creating Magic - 2 CD Set (2014). Daarover kun je het volgende lezen (https://www.actmusic.com/en/Artists/Various-Artists/Duo-Art-Creating-Magic/Duo-Art-Creating-Magic-CD):
In 2014 ACT introduces a new series: Duo Art. You could almost say: duo is the new trio! No other constellation of musicians can potentially be as flexible, interactive and democratic as the duo. It's the most reduced way of making music together. At the same time it can open a whole musical world without borders. Two musicians acting as one and in a dialogue at the same time. Call and response - it's jazz in its purest form. Sometimes less is morewhen it comes to creating magical moments - like "Duo Art: Creating Moments" proves.
Dit is een ongemeen boeiende compilatie die constant van heel hoog niveau is en uiteenlopende stijlen van hedendaagse jazz met zelfs een zweem van chanson wanneer Youn Sun Nah haar ding doet op track 10...
Links:
- https://www.discogs.com/Various-Creating-Magic/release/8161871
- https://www.actmusic.com/en/Artists/Various-Artists/Duo-Art-Creating-Magic/Duo-Art-Creating-Magic-CD
- https://play.spotify.com/album/5OTJTWAvRp1V7vT0NkWA0C

Je kunt het hierboven al lezen dat het Esbjörn Svensson Trio aan de basis lag van wat er allemaal op Act Music verschijnt. Op wikipedia kunnen daarover het volgende lezen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Esbj%C3%B6rn_Svensson_Trio):

Esbjörn Svensson Trio (vaak E.S.T. genoemd) was een jazzpianotrio dat werd opgericht in 1993. Het trio bestond uit Esbjörn Svensson (piano), Dan Berglund (contrabas) en Magnus Öström (drums). Hun eerste album was When Everyone Has Gone (1993), en hun eerste internationale album was From Gagarin's Point of View (1999). Svensson stierf in 2008 bij een duikongeval. Hij liet een vrouw en twee zoons achter.

De muziek van het Esbjörn Svensson Trio was te kenschetsen als energiek, melodieus en beïnvloed vanuit zeer diverse muzikale hoeken. Vanuit de jazz was er duidelijke invloed van Thelonious Monk te horen - het tweede album van E.S.T. was een verzameling vertolkingen van diens werk. Daarnaast had de muziek ook duidelijke rock-elementen, werd gebruikgemaakt van elektronica en waren ook invloeden uit klassieke muziek en volksmuziek terug te horen. Dit resulteerde in een breed publiek dat de traditionele genregrenzen overschreed.

Svensson werd in 1995 en 1996 de Zweedse jazzmuzikant van het jaar. In 1998 was hij de componist van het jaar. Het album Winter in Venice (1997) kreeg de Zweedse Grammy. Het album Strange place for Snow kreeg veel prijzen waaronder de "Jahrespreis der Deutschen Schallplattenkritik", de "Deutscher Jazzpreis", "Choc de l'année", "Victoire du Jazz" (de Franse Grammy) en "Revelation of the Festival". In 2004 kreeg E.S.T. de "Hans Koller prijs", voor de Europese artiest van het jaar.

Wijzelf beluisterden een aantal tracks van het uit 2000 daterende Good Morning Susie Soho, een album dat op ACT verscheen. Een schitterend album waarover we op wikipedia het volgende kunnen lezen:

Good Morning Susie Soho received critical acclaim. Stuart Nicholson of JazzTimes described the album as "darkly lyrical [and] fiercely contemporary". It was named "Album of the Year" for 2000 by Jazzwise magazine.

Links:

- https://www.discogs.com/EST-Good-Morning-Susie-Soho/master/133773

- https://www.youtube.com/watch?v=2dbFZKo0pJs&list=PLGte6rN1h2fBcq8wicRT6y37FmYyxJ3uM

- https://www.youtube.com/watch?v=YEL1st12C34&list=RDYEL1st12C34

- https://play.spotify.com/album/6z9wliRZWrGDAA9pWWo4ga

Terwijl we nu toch al in Scandinavië zitten doen we er nog een schepje bovenop: Verneri Pohjola is een Finse trompettist, een opkomend groot talent, die alle richting uitgaat met zijn blaasinstrument... Hij heeft reeds een hele reeks albums op zijn palmares, en het meest recente album Bullhorn verscheen in 2015 bij Edition. Dat album kwam hij voorstellen op 27 oktober in De Spil te Roeselare, waar een schitterende groep muzikanten aan het werk gezien kon worden... vooral het lang uitgesponnen derde nummer van Bullhorn, met als titel He Sleep, I Keep Watch bleef achteraf hangen...

Hierbij een review van Mike Gates:

Links:

- https://www.discogs.com/Verneri-Pohjola-Bullhorn/release/7030477

- https://verneripohjolamusic.bandcamp.com/album/bullhorn

- https://play.spotify.com/album/5YhPKINsoiSKMB2PXyxXPM

Dit jaar was de nieuwe jazzmessias, Kamasi Washington, die vorig jaar als debuut (!) zijn 3 dubbele CD of LP The Epic uitbracht op Brainfeeder, aanwezig op Gent Jazz en ze brachten daar een wervelende show (http://focus.knack.be/entertainment/muziek/concertverslagen/gent-jazz-dag-1-de-dynamiek-van-kamasi-washington-de-arabische-lentebries-van-ibrahim-maalouf/article-normal-726355.html). Wie daar ook was was Eric en hij was er weg van. En wij ook nadat we een paar minuten van The Epic gehoord hadden. Fusion zoals we nog maar zelden gehoord hebben. Dit komt van Wikipedia:
Upon its release, The Epic received rave reviews from music critics. At Metacritic, which assigns a normalized rating out of 100 to reviews from critics, the album received an average score of 83, which indicates "universal acclaim", based on 7 reviews. AllMusic critic Thom Jurek described the album as "21st century jazz as accessible as it is virtuosic -- feel matters to Washington," and further wrote: "Holistic in breadth and deep in vision, it provides a way into this music for many, and challenges the cultural conversation about jazz without compromising or pandering." Russell Warfield of Drowned in Sound described the album as "wonderful stuff," further stating that the record "deserves a high score by any standards of evaluation."
The Guardian critic John Fordham, who was positive in his assessment of the album, wrote: "Only a shortage of thematic surprises – given its extravagant length – keeps it from being quite the seismically jazz-changing departure that some admirers are claiming." Seth Colter Walls of Pitchfork awarded the album with "Best New Music" tag, stating: "The Epic actually makes good on its titular promise without bothering to make even a faint-hearted stab in the direction of fulfilling its pre-release hype."
Links:
- https://en.wikipedia.org/wiki/The_Epic_(album)
- https://www.discogs.com/Kamasi-Washington-The-Epic/master/837501
- https://play.spotify.com/album/2j2q2ySuVk43eHB8wI5XQj
- https://www.youtube.com/watch?v=9OZq2cactvc

De avond van 27 oktober toen Verneri Pohjola in De Spil het beste van zich liet horen was er nog een tweede concert: dat van Oddarrang. Ook van Finland, zoekt deze groep de grenzen op tussen jazz, post rock en klassiek. De ongewone combinatie van trombone, cello, gitaar, bas en drums zorgt voor betoverende soundscapes, melodisch en toch spannend. De geluidsmuren die door Oddarrang opgewekt werden waren onweerstaanbaar tijdens hun live optreden, denk maar aan hun openingstrack, de eerste track van hun nieuwste album Agartha (2016) met als titel Aletheia. En ook op plaat zijn ze onweerstaanbaar. Van hemels mooie ingetogenheid tot hevige energetische uitspattingen waarbij iedereen door het dak gaat...
Het werd heel stil toen Cathedral (2012) door de luidsprekers klonk... al hun albums horen in ieders collectie thuis!
Links:
- https://www.discogs.com/artist/1717040-Oddarrang
- https://oddarrang.bandcamp.com/
- https://play.spotify.com/album/33d051LOw2KdL8hJbd1QrF

Op donderdag 24 november was er een legendarische band in Brugge te zien in de Biekorf: het Sun Ra Afkestra o.l.v. Marshall Allen. Op het internet lezen we het volgende:
Van 1955 tot zijn dood in 1993 leidde de multi-instrumentalist en componist Sun Ra het ‘Arkestra’, een big band die avant-garde jazz en moderne electronica moeiteloos combineerde. Ze bouwden een cultstatus op dankzij spektakelrijke concerten en hun zogenaamde ‘kosmisch afro-futurisme’. Sun Ra beweerde immers dat hij niet van deze, maar van de planeet Saturnus afkomstig was. Na de dood van Sun Ra zette één van de andere spilfiguren van het orkest, saxofonist Marshall Allen zijn werk verder tot op de dag van vandaag. Allen maakt ondertussen al 58 jaar lang deel uit van de band (langer dan Sun Ra zelf), maar weet op zijn 92e nog steeds de muziek van Sun Ra springlevend te houden.
Dit jaar viert het 12-koppige Sun Ra Arkestra zijn 60-jarig bestaan met een heuse wereldtournée. Zo willen ze hun invloedrijke rol in de ontwikkeling van de hedendaagse jazz onderstrepen. ‘Space is the place’ – het concert in Brugge is het eerste in België sedert 2004 en betekent meteen één van de laatste kansen om deze legendarische band in een club te zien.
“Sun Ra and the Arkestra were the original DIY group. What went on in 1970s punk with self-pressed records and hand-drawn artwork – Ra was doing that in the ‘50s and ‘60s. The music was phenomenal – Sun Ra was the man, the ultimate artist for any vinyl collector.“ (Gilles Peterson)
Met: Marshall Allen (altsax, fluit), Cecil Brooks (trompet), Tara Middleton (zang & viool), Noel Scott (zang & sax), James Stewart (tenorsax), Danny Ray Thompson (baritonsax), Dave Davis (trombone), Dave Hotep (gitaar), Elson Nascimento (percussie, surdo), Sal La Rocca (bas), Wayne Anthony Smith Jr (drums).
Jacky was aanwezig op dat onvergetelijke concert en kocht de CD Music for the 21st century (2003).

We genoten met volle teugen van deze grote vernieuwers die maar niet willen/kunnen stoppen... 92 jaar en al 58 jaar op het podium compleet uit de bol gaan... amai
Links:
- http://www.vrijstaat-o.be/sun-ra-arkestra/
- https://play.spotify.com/artist/5V5vvh5MgM7vDuPp4lJYkh
- https://www.discogs.com/Sun-Ra-Arkestra-Under-The-Direction-Of-Marshall-Allen-The-Music-For-The-21st-Century-Live-At-The-Unc/release/2774904

Anja Lechner & Francois Couturier brachten in 2014 op het legendarische ECM Moderato Cantabile uit. Een betoverend mooi album met vnl. klassieke muziek... wondermooie muziek trouwens!
Van dit album staat een uitgebreide review hier: https://www.allaboutjazz.com/anja-lechner-francois-couturier-moderato-cantabile-by-john-kelman.php. Daarom volstaan we hier met de mededeling: verplicht oorvoer!
Links:
- https://www.youtube.com/watch?v=DIuT_NCeCtw
- https://www.discogs.com/Anja-Lechner-Fran%C3%A7ois-Couturier-Komitas-Gurdjieff-Mompou-Moderato-Cantabile/master/800668

We bleven nog even betoverd toen we The Sea (ECM 1995) in de CD speler schoven en op play drukten. Gemaakt door Ketil Bjørnstad, David Darling, Terje Rypdal en Jon Christensen. Als je deze namen samen ziet staan op een album, dan kan het niet meer misgaan... een review door Scott Yanow:
This CD from pianist Ketil Bjornstad fits the ECM stereotype. The music is generally mournful, full of space, floating and very much a soundtrack for one's thoughts. The 12 parts of "The Sea," which find Bjornstad joined by cellist David Darling, guitarist Terje Rypdal and drummer Jon Christensen, set somber moods rather than introduce memorable themes and the only real excitement is supplied by Rypdal's rockish guitar. Some listeners may enjoy its introspective and peaceful nature of these performances but most will find this a bit of a bore.

Wij behoren bij die 'some listeners' en vinden dit een ongewoon goed album...

Links:

- https://www.youtube.com/watch?v=mjhOUKYnFrQ
- http://www.allmusic.com/album/the-sea-mw0000175826
- https://itunes.apple.com/us/album/the-sea/id220035872
- https://www.discogs.com/Ketil-Bj%C3%B8rnstad-David-Darling-Terje-Rypdal-Jon-Christensen-The-Sea/master/226623

Ibrahim Maalouf schonk ons met zijn uit 2015 daterende Kalthoum een prachtig geschenk waarin jazz vermengd wordt met oriëntaalse invloeden om een sublieme wijze. Uitgebracht op CD op Impulse. Ibrahim Maalouf was ook een van de acts op het Gent Jazz festival van 2016.
Links:
- https://nl.wikipedia.org/wiki/Ibrahim_Maalouf
- https://www.discogs.com/Ibrahim-Maalouf-Kalthoum/release/7520582
- https://www.youtube.com/watch?v=DUa_srT-uL8
- https://www.ibrahimmaalouf.com/js_albums/kalthoum/

Bill Laswell is een van de grootste producers van de laatste decennia. Er is vrijwel geen enkele grote naam met wie hij niet onder een of ander vorm samengewerkt heeft en alles wat hij aanraakt veranderd in muzikaal goud... dus wanneer je de namen Miles Davis en Bill Laswell samen op een album ziet staat, kan het onmogelijk nog misgaan. In 1999 verscheen er zo'n plaat: Panthalassa - The Remixes (Columbia). Fusion, jazz, electronica, hip hop, jungle, ambient, alles komt hier samen in een bruisende coctail zoals allen den Bill deze kan brouwen...
"Metastructures condensed, themes highlighted, beats punched up by a master tinkerer who's loved them forever, the transcendent buzz of electric Miles nevertheless remains undulant, unpredictable, perverse—and so relaxed about getting where it's not actually going that newcomers will find it hard to imagine how much more unhurriedly it might arrive."
Links:
- https://en.wikipedia.org/wiki/Panthalassa:_The_Remixes
- https://en.wikipedia.org/wiki/Panthalassa:_The_Music_of_Miles_Davis_1969%E2%80%931974
- https://www.discogs.com/Miles-Davis-Panthalassa-The-Remixes/release/28563
- https://play.spotify.com/album/0zirtGBYvueHkoJIIAGkfu

Met Miles Davis hebben een van de grootste namen in de jazzmuziekgeschiedenis genoemd... in een eerder luistergroep was Kind of Blue als de klassieker. Deze keer doen we er nog een schep bovenop met Sketches of Spain. Daterend uit 1960 bevat het o.a. een jazz versie van het Adagio uit het Concerto de Aranjez van Joaquin Rodrigo, waarvan je het origineel hier kunt horen: https://www.youtube.com/watch?v=X9DOtuPLqNI. Ondertekenende kent deze muziek al even lang als hij op de planeet rondloopt, vandaar dat de naam klassieker een heel persoonlijke betekenis heeft deze keer.
Links:
- https://en.wikipedia.org/wiki/Sketches_of_Spain
- https://play.spotify.com/album/4Gg3siRefHW8r2CndJxIiJ
- https://www.discogs.com/Miles-Davis-Sketches-Of-Spain/master/48172

De volgende luistergroep zal het accent leggen op elektronische muziek en doorgaan op woensdag 8 februari 2017. De afwezigen zullen weer ongelijk krijgen...

KQC 23 - 5 oktober 2016

Aflevering 23 van KQC oftewel Een Kreun Tussen Quark En Cluster stond in het teken van het getal 23. Jacky, Frank en mezelf lieten ons voluit gaan op dit getal. En dat het heel veel diverse richtingen uitging kun je hieronder lezen...

Brian Raymond Miller is van Los Angeles, heeft zijn eigen label: Studio 23 Music. Hij bracht tot hiertoe een drietal releases uit met telkens 23 tracks, jawel 23 tracks... Titels van de albums
- World Travel Agency: Trip (2007)
- Brian Raymond Miller: Agenda 23 (2013)
- Brian Raymond Miller: Geograffiti (2014)
Brian is gepassioneerd door elektronische muziek en werd doordrenkt met alles wat er op dat gebied verscheen vanaf 'Switched On Bach' van Wendy Carlos. Een paar invloeden die hij zelf noemt: Tomita, Vangelis, Kraftwerk, Gary Numan, Front 242, Skinny Puppy, Wax Trax. Van elk van de 3 releases werden een zestal tracks beluisterd. Terwijl Agenda 23 een album vol complexe trance alike muziek is, is Trip meer ambient georiënteerd en Geograffity gaat meer de Mo Wax Trip Hop Jazz Lounge tour op. Boeiende muziek die pas goed naar binnen komt na een paar beluisteringen. Ook zijn andere releases zijn de moeite waard om eens te checken... Links voor wat meer info:

- http://brianraymondmiller.bandcamp.com/album/agenda-23

- https://www.facebook.com/pages/page/353975258039366
- http://studio23music.wixsite.com/brianraymondmiller

Op 23 maart 2016 bracht Nexus 23 de EP Escape uit. Schitterende beuk-er-in move-your-head-and-body electro-techno zoals ze er meer zouden moeten maken... Nexus 23 is Joe Black... en meer dan dat ie ook al een album The distrotion Files uit heeft, valt er niet echt over dien tiep terug te vinden... jammer :-(
Links:

- https://www.discogs.com/Nexus-23-Escape/release/8929564

Weirdness heeft zijn plaats in de wereld en in KQC. Hoe groter de hoek die er af is, hoe liever we het hebben. En de mannen of vrouwen van Outpost 23 kunnen er wat van: Eat This Mutant Ii is een trip doorheen allerlei weirde klanktaferelen die doen denken aan Amourphous Androgynous, Ashra, Pink Floyd en meer van die absolute grootmeesters. Alleen is er bijna geen informatie terug te vinden over deze mysterieuze 23 buitenposten... Blijkbaar zijn hun 2 albums Eat This Mutant Ii en Eat This Mutant Iii alleen digitaal terug te vinden, staat er niets hierover op Discogs en levert Google al evenmin veel op... het blijft dus een beetje tasten in het duister om er meer van te weten, maar dat mag het plezier van het beluisteren niet bederven. Dit MOET je minstens beluisteren...

Links:
- https://itunes.apple.com/ca/album/eat-this-mutant-part-ii-comfort/id339491664
- https://www.amazon.co.uk/gp/product/B002ZICEG8/ref=dm_ws_sp_ps_dp

Arnold Schoenberg is de uitvinder van de dodecafonie oftewel het twaalftoonstelsel... meer lezen hierover kan bv. hier: https://nl.wikipedia.org/wiki/Dodecafonie of http://static.digischool.nl/ckv2/moderne/moderne/schonberg/expressionisme_in_de_muziek.htm. Schoenberg zijn werken zijn genummerd en opus 23 is Five Piano Pieces. Heel passend op deze KQC werden deze 5 tracks uit 1923 beluisterd... mooie pianomuziek zonder de normale tonale opbouw van spanning via harmonie en melodie... 
Links:
- https://www.youtube.com/watch?v=7A9HSlgDlQE
- http://www.schoenberg.at/index.php/de/joomla-license/fuenf-klavierstuecke-op-23-1920-1923

The number 23 is ook de titel van een film, een psychologische thriller uit 2007. De soundtrack van deze film mag niet ontbreken in deze special. We beluisteren de Opening Title en Room 23. De soundtrack is van Harry Gregson-Williams. Bezwerend griezelige sfeerevocaties... dat hebben we graag...
Links:

- https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Number_23

- http://www.imdb.com/title/tt0481369/
- https://www.youtube.com/watch?v=oGx5P1N22pI
- https://www.youtube.com/playlist?list=PLC2EDE58ABDAF1943

Ook uit 1923 dateert The Chareston Dance van James P. Johnson. Deze klassieke jazzy dansmuziek hoort op het eerste zicht eerder thuis in een film van Charlie Chaplin dan een KQC, maar schijn bedriegt: we ginger er ten volle voor!
Links:
- https://www.youtube.com/watch?v=NSeuYMouvzk
- https://en.wikipedia.org/wiki/Charleston_(song)

We bleven nog even in het jaar 1923 en wel bij Symphony No 6 in D minor van de Finse componist Jean Sibelius. Dit is heel sfeervolle klassieke muziek uit het Noorden. Warm aanbevolen.
Links:
- https://www.youtube.com/watch?v=0RqCw1MXSXo
- https://en.wikipedia.org/wiki/Symphony_No._6_(Sibelius)

Dreun is een van de project van ondertekende. Onder deze naam wordt in de nabije toekomst het project met als titel 10111 uitgebracht. De manier waarop ligt nog niet vast. Als je iets van wiskunde kent en 10111 als een binair getal beschouwd, dan is 10111 niets meer of minder dan 23 in ons decimaal getalstelsel. 10111 bevat, hoe kan het ook anders, 23 tracks en gaat van dark ambient over drone naar meer tribale en opgewektere sfeertjes... de muziek werd gecomponeerd in 2008 en recent opgerakeld uit de c-o-l-o-u-r-s archieven. Binnenkort hierover meer... tijdens deze 23e KQC werden 2 tracks geproefd... Jacky deed het denken aan RaisOn d'Etre...

We blijven nog even in het ambient wereldje met 23 degrees en hun CD uit 1994 An endless searching for substance, verschenen op het Silent label. Dit is echt wel heel goeie ambient zoals ze die alleen in de jaren negentig van het vorige millennium konden maken.
Links:

- https://www.discogs.com/23-Degrees-An-Endless-Searching-For-Substance/master/392216

Daarna verraste Jacky ons met een CD-ke dat ooit tijdens een luistergroep bij hem thuis in de Blue Room afgespeeld werd om 23 voor twaalf als tribute. Op het CD-ke staan volgende gegevens:
23 B4 Midnight (blue room tribute mix)
Dedicated to the timelords of Nevele
Introduced, conceived and performed by ARtroniks & Zoll - recorded at Area B57
Written 4 one location only - to be played on monday 21st of May 2007
Artwork inside - 2 original existing copies
No further contact - all switches off
- The Blue Fields
- We’re Back
- 23 B4 Midnight (main mix)
- Almost Heaven
- What time is the blue train?
Je leest het goed: er zijn slechts 2 exemplaren van dit CD-tje. We genoten met volle teugen van een spetterende ode aan de manier waarop KLF de wereld veroverde... :-)

Ondertussen werd het dan stilaan tijd voor de klassieker van de avond: het werd een album van 23 Skidoo: The Culling is Coming. Daterend uit 1983 is dit een album dat niemand onbewogen zal laten bij het beluisteren. Een coctail van industrial, ambient en folk invloeden die tot op vandaag nog blijft kleven...in de latere edities van dat album werd nog een live opname uit Tielt toegevoegd: Move Back - Bite Harder. Deze opname werd op een concert gemaakt waar ondertekenende aanwezig was op 8 oktober 1982...
Links:
- https://www.discogs.com/23-Skidoo-The-Culling-Is-Coming/master/54721
- https://en.wikipedia.org/wiki/The_Culling_Is_Coming
- https://play.spotify.com/album/3dlR4nZlk7iytH0FjG4cBJ

De volgende luistergroep zal weer eens de focus leggen op akoestisch muziek met de nadruk op jazz en aanverwanten. Hij zal doorgaan op woensdagavond 7 december vanaf 20 uur 's avonds. Als je er bij wilt zijn, geef dan een seintje naar joost-punt-carpentier-apestaartje-gmail-punt-com.