KQC 18 van 10 december 2015 - jazz, blues, world, neo-klassiek, ...

We zijn Eric, Johan, Pats, Jacky en mezelf. Op 10 december waren we toe aan een flinke portie oororgaantherapie en smaakpapillenverwennerij. Terwijl we het laatste realiseerden met wat heerlijke Hongaarse en andere wijn en een schitterende single malt (Jura Superstition), vraagt het eerste wat meer uitleg om iedereen, ook de afwezigen, toe te laten dit te herbeleven...

Om het geheel in te leiden en ervoor te zorgen dat iedereen in de stemming kwam werden we wakker geschud door de uitlatingen van het Fred Anderson Quartet dat in 1995 de CD Birdhouse op de markt bracht.
Bij Allmusic kunnen we het volgende lezen over deze release (http://www.allmusic.com/album/birdhouse-mw0000614418):
Named for his Chicago jazz club which closed in the late '70s, Birdhouse finds tenor sax great Fred Anderson leading his quartet through four originals that cover a spectrum of moods. It opens with the casual (and tasteful) burner "Birdhouse," an 18-minute number that places drummer Hamid Drake and bassist Harrison Bankhead in the role of often-swinging rhythm section while pianist Jim Baker backs up Anderson's playing with occasional, parallel solos and, 10 minutes in, takes a nice solo that leaves plenty of room in which to stretch out. A few minutes later, Baker also steps back, letting Bankhead step in with an interesting solo of his own. Finally, he too drops out of the mix, leaving Drake the responsibility of keeping both time and melodies going during his hot drum solo. The whole group then jumps in again and neatly ties up the entire piece in the remaining minute. Next comes "Bernice," a drawn-out, slow wailer, beautifully played. Next, the group lets loose with rocketing intensity on "Like Sonny," dedicated to bop saxophonist Sonny Stitt. The closing number is a hot Anderson-Drake improvisation, "Waiting for MC," which was recorded while the two awaited the arrival of pianist Marilyn Crispell for a rehearsal of what would become Okkadisk's 1995 release, Destiny.
Ik zou het niet beter kunnen zeggen, laat staan in tengels.
Nog wat info:
- https://en.wikipedia.org/wiki/Birdhouse_(album)
- http://www.discogs.com/Fred-Anderson-Quartet-Birdhouse/release/1136030

Uit Zweden komt Thomas Feiner & Anywhen, die met hun album The Opiates Revised en parel om te koesteren aan ons schonken, allez aan Pats... We genoten met volle teugen van de tracks die iets mee hadden van David Sylvian, Dead Can Dance en perfect op het 4AD label zouden passen. Pats leerde dit trouwens kennen van een David Sylvian fan op Facebook. Woorden van Sylvian zelf over The Opiates:
The dark, brooding, romantic nature of the material and, in particular, the emotional gravity of Thomas' voice, came as something of a surprise to me as it was quite out of keeping with my listening habits of the time but I couldn't help but be drawn into its widescreen, colour-drained, soundscapes.
Links:
http://www.discogs.com/Thomas-Feiner-Anywhen-The-Opiates-Revised/release/1314395
http://www.davidsylvian.com/news/thomas_feiner_anywhen_the_opiates_revised.html
http://www.samadhisound.com/thomasfeiner/tracklist/
http://www.samadhisound.com/thomasfeiner/

Daarna was het aan Eric om ons te verrassen. Hij had Ryley Walker live gezien in Aalst en daar een CD-ke gekocht met de titel Pimrose Green. Mooi!
Uit Humo:
Ryley Walker (25) komt uit Chicago, waar de lokale muziekscene tegenwoordig zo klein schijnt dat ze er de luxe niet hebben om aan hokjesdenken te doen. Folkies, indierockers, jazzcats: iedereen loopt elkaar voor de voeten, frequenteert dezelfde bars, speelt op dezelfde podia. Kruisbestuiving müss sein! Zo klinkt ook ‘Primrose Green’: wat zich aanvankelijk voorstelt als een frisse update van sixtiesfolk, wordt pas onweerstaanbaar door zijn snerpende gitaaruithalen, swingende jazzgrooves, maffe en meanderende refreinen en vooral die multi-inzetbare stem. Afwisselend croonen, zuchten, janken, bibberen en krassen.
Links:
http://www.humo.be/cd-reviews/341439/ryley-walker-primrose-green
https://en.wikipedia.org/wiki/Primrose_Green
http://www.discogs.com/Ryley-Walker-Primrose-Green/release/6821033
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/5HhvfDkoM2a0oghjW8aJNf

Dan toverde Joost wat Afrikaanse jazz tevoorschijn: Gétachèw Mékurya \ Negus of Ethiopian Sax. Schitterende swigende afro jazz om bij weg te dromen. Fantastisch om bij weg te dromen... Om bij weg te jazzzen... om jzzzzzzazzzz. jawel, ik meen het!
Links:
https://en.wikipedia.org/wiki/Getatchew_Mekurya
http://www.discogs.com/G%C3%A9tatch%C3%A8w-M%C3%A8kurya-%C3%89thiopiques-14-Negus-Of-Ethiopian-Sax/release/738557
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/2cqmpOhJfwWvTAJzpbdgnl

In 1999 bracht Sandy Dillon op One Little Indian het album Electric Chair uit. Dit is een bluesrock album dat blijft kleven na beluisteren. Haar ruige stem doet schudden en beven...
Ergens op het net vond ik het volgende hierover:
Electric Chair is a mesmeric album not to be missed. Sandy Dillon's grinding vocals compliment the dark lyrics beautifully. Not for the faint hearted!
Links:
http://www.discogs.com/Sandy-Dillon-Electric-Chair/release/1084966
https://en.wikipedia.org/wiki/Sandy_Dillon
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/4LkSC4joTdkQ1HLdYRypYg

Tijdens het beluisteren van de muziek van Fabrizio Paterlini werd het stil.
Twee albums werden in de CD speler geplooid en gekneden: The Art of the Piano (2014) en Autumn Stories (2012). Heeeel erg mooie rustig voorkabbelende klankbeekjes om bij weg te dromen...
Op discogs kunnen we het volgende lezen over deze schitterende minimal ambient pianist:
Fabrizio Paterlini’s music has been defined as ambient, minimalist, graceful, sweet and relaxing: “a glass of red wine on a summer evening”, as he himself defines it. 
Born in Mantua, Fabrizio started playing the piano at the age of 6. After many years studying classical music, he started performing with a number of bands, playing everything from progressive to hard rock, from jazz to pop. It was not until the end of the 90s that he decided to explore new musical paths, concentrating on the piano, the instrument that best expresses his inner world.
Links:
http://www.fabriziopaterlini.com/
https://en.wikipedia.org/wiki/Fabrizio_Paterlini
http://www.discogs.com/artist/1605089-Fabrizio-Paterlini
Luisteren:
https://play.spotify.com/artist/0jrFMgW018F1XVnLtCXOKi

De pianomuziek van Fabrizio Paterlini deed ons denken aan de soundtrack van de film The Piano van Michael Nyman. Ik haalde een andere soundtrack van deze componist boven: A Zed And Two Noughts  van Peter Greenaway. Een stuk frivoler en experimenteler dan Fabrizio en ook geen piano, maar daarom niet minder beklijvend. Peter Greenaway is blijkbaar nog steeds actief: vorig jaar kwam nog Eisenstein in Guanajuato uit (https://nl.wikipedia.org/wiki/Eisenstein_in_Guanajuato).
Links:
https://nl.wikipedia.org/wiki/A_Zed_and_Two_Noughts
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Greenaway
http://www.michaelnyman.com/
http://www.discogs.com/artist/39574-Michael-Nyman
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/1OpHbQGLIS9FWRL7xTciOv

Over het volgende album Radea van Chroma kunnen we op http://homerecords.be/nl/album-Radea-33.html het volgende lezen:
Na verschillende jaren gewerkt te hebben met Jambangle, besloot componist en pianist Karel Van Marcke zijn nieuwe band ‘Chroma‘ op te starten. Compositorish blijft Van Marcke in dit nieuwe project trouw aan zijn stijl maar zijn voorliefde voor Hermeto Pascoal en Egberto Gismonte komen nu meer aan bod. Ritme en lange melodieen vormen nog steeds de vaste ingredienten van zijn muziek.
De keuze van Chroma om met een vaste zangeres te werken evolueerde voor deze eerste CD-opname naar een intrumentaal kwintet, omringd door diverse gasten. Zangers David Linx en Geike Arnaert (appears courtesy of Hooverphonic) en ook Peter Hertmans (gitaar, Greetings from Mercury), Ingrid Weetjens (zang), Tuur Florizoone (accordeon, Tricycle) en Peter Schneider (percussie), werkten mee aan de CD “Radea“.
Vlaamsche jazz van het bovenste schap!
Terug te vinden en te beluisteren op bandcamp:
https://homerecordsbe.bandcamp.com/album/radea

De broer van Brian heet Roger. Samen met Kate St. John bracht deze telg van de familie Eno het Album The Familiar uit. Een ongelooflijk mooi neo klassiek album uit 1992 dat niet mag ontbreken in een Kreun tussen Quark en Cluster...  op allmusic (http://www.allmusic.com/album/the-familiar-mw0000101107) schrijven ze er het volgende over:
The Familiar is the first meeting between composer, multi-instrumentalist, and arranger Roger Eno -- yes, brother of Brian -- and singer, lyricist, and woodwind player Kate St. John of the Dream Academy. St. John's lyrics and voice adorn five of the 13 songs here, the rest feature Roger Eno's piano accompanied in various settings, some with woodwinds and strings, such as the haunting and lovely "The Wonderful Year," a small chamber piece that contains a gorgeous cello solo by Sarina Sobirovena. St. John's vocals are small, nearly precious, but so wrap themselves around Eno's compositions that they are, in essence, inseparable from them. Take "We Stay Still." As her oboe and the strings slip almost undetectable under his piano, her multi-tracked vocals phrase metaphysical ponderings that sound perfectly natural. Call this music what you will, but pop it's not. It's Baroque, it's elegant, and it's self-conscious, but it's also memorable to listen to -- there's plenty here to engage a listener, however loosely. Producer Bill Nelson brings his guitar to a number of the tracks like this one and the airy opener, "Our Man in Havana"; brother Brian's treatments and synthesizer very casually grace a few numbers as well. There is a sheer musicality here that works despite the rather restrained conceptual and compositional elements, and will no doubt lend it the favor and small mystery of repeated listenings. Fans of Virginia Astley's and Ryuichi Sakamoto's more classical-oriented material will find much to like on The Familiar.
Links:
http://www.discogs.com/Roger-Eno-With-Kate-St-John-The-Familiar/release/532712
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/200A13yBvMfJgjW35t3nRI

Jackie Mclean (https://en.wikipedia.org/wiki/Jackie_McLean) was naast saxofinist een componist ook stiefvader van René Mclean (https://en.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_McLean). Van René beluisteren we het album Watch Out uit 1975. Free soul jazz fusion uit de seventies om u tegen te zeggen.
This session was Rene McLean's debut as a leader, and it found the 28-year-old switching between alto, soprano, tenor, and flute. The son of Jackie McLean, Rene did not yet have a distinctive voice, but he showed much potential for the future. His sextet (with trumpeter Danny Coleman, pianist Hubert Eaves, and guitarist Nathan Page) hints at the innovations of the avant-garde while remaining closer to the style of Art Blakey's Jazz Messengers. It's a worthwhile if not overly memorable effort. (bron: http://www.allmusic.com/album/watch-out-mw0000577067)
Links:
http://www.discogs.com/Ren%C3%A9-McLean-Sextet-Watch-Out/release/2456764
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/18gTdhK0dmuPrYOopWy0B4

Een album vol met cello en niets anders is dan weer eens iets helemaal anders. Ernst Reijseger is de dader van Colla Parte. Dit is een ongelooflijk staaltje van Nederlandse cello virtuositeit dat van het begin tot het einde blijft variëren en boeien!
Calm, meditative, and gorgeous, Colla Parte is a solo cello recording from Ernst Reijseger, a musician internationally recognized not only for technique, but for unmatched creativity and improvisatory skills. Warm, intimate sound and an informal atmosphere... Filled with beauty, this Winter & Winter release is highly recommended for all fans of string music in general, as well as for Reijseger fans specifically. (bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Colla_Parte) 
Links:
http://www.allmusic.com/artist/ernst-reijseger-mn0000169470
http://www.discogs.com/Ernst-Reijseger-Colla-Parte-Versioni-Per-Violoncello-Solo/release/678322
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernst_Reijseger
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/7KtYjAoKctPNxihV7sWXby

We blijven in ons taalgebied en gaan zelfs even zuidelijker naar het Vlaamsch sprekende gedeelte met Jan de Haas met het album For the one and Only (1999).  Dit is tijdloze easy listening jazz met internationale allures. Warm aanbevolen in dit seizoen!
Links:
http://www.discogs.com/Jan-De-Haas-For-The-One-And-Only/release/2072550
http://www.jazzinbelgium.com/band/id=576?lang=nl
http://www.muziekcentrum.be/identity.php?ID=132776
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/7r0gJyRnO3u92RYZ3mEkc7

De klassieker van deze avond is een van de allereerste albums met world music, al was er we nog geen sprake van deze term in 1958. Ahmed Abdul-Malik maakte in dat jaar Jazz Sahara. Anno 2015 klinkt dit album nog altijd sprankelend fris en boeiend!
This CD reissue is an early example of fusing jazz with world music. Abdul-Malik switches between bass and oud; interacts closely with the droning violin of Naim Karacand, Jack Ghanaim's kanoon (a 72-string instrument), and Mike Hamway's darabeka (a percussive drum); and mixes in Al Harewood's drums and (on three of the four selections) the tenor of Johnny Griffin. The music is a qualified success, essentially Middle Eastern folk music with Griffin added in. This set is interesting and, in its own way, innovative but not essential. (bron: http://www.allmusic.com/album/jazz-sahara-mw0000107528)
Links:
http://www.discogs.com/Ahmed-Abdul-Malik-Jazz-Sahara/release/1861221
https://en.wikipedia.org/wiki/Jazz_Sahara
https://en.wikipedia.org/wiki/Ahmed_Abdul-Malik
Luisteren:
https://play.spotify.com/album/7gNfX68zjAynrzaJHnsBrw

En hierbij nog een fotoke van de single malt!

Onze fles was na afloop niet meer zo vol...

De volgende edities zal doorgaan op donderdag 4 februari. Wil je er ook bij zijn. Stuur dan een digitale brief naar joost(punt)carpentier(apestaart)gmail(punt)com.