vrijdag 29 december 2017

KQC 13 december 2017

https://en.wikipedia.org/wiki/Time_Out_(album)
Op woensdagavond 13 december genoten we van een avond vol verrassende auditieve wendingen. Het groepje muziekliefhebbers dat er bij wil zijn wordt hoe langer hoe groter; deze keer waren we met een hele bende: Urnie, Stijn, Johan, Jacky, Pats, Frank, Nicole, Geert, Noah, Beatrijs en Joost.

We luidden de avond in met een DJ Kicks editie van Lone. Op 29 september 2017 zag deze release het daglicht. Het is de persoonlijke visie van Matt Cutler op wat er aan interessant materiaal te vinden is op deze muzikale planeet. Na 10 jaar werd het blijkbaar tijd om eens een mix CD te maken. De Brits huist ondertussen op het Belgische legendarische R&S label uit Gent van Renaat en Sabine...
uit de tracklist blijkt alvast dat deze compilatie de moeite waard is:
01. Casino Versus Japan - Go Hawaii
02. Heralds Of Change - Spotted
03. Lone - Brooklyn Banks
04. Camu Tao - Hold The Floor
05. Lootpack - Hityawitdat
06. Lone - Cali Drought
07. Lone - Alpha Wheel 4 (Ambient Mix)
08. Boards Of Canada - Orange Romeda
09. Gnork - U
10. Nostalgic - Placid Angles
11. Lone - Arc
12. E. Myers - Untitled (Main Mix)
13. Protect-u - Double Rainbow
14. Lone - Saturday Night (DJ-Kicks)
15. Ross From Friends - The Outsiders
16. Drexciya - Bubble Metropolis
17. Balil - Choke and Fly
18. Radiohead - Worrywort
Links:
- Bandcamp: https://lone.bandcamp.com/album/dj-kicks-lone
- Resident Advisor review: https://www.residentadvisor.net/reviews/21564
- Spotify: https://open.spotify.com/album/7pxBfCGJtq0NpszXZb76Pf

Op 13 oktober speelde Dinosaur in De Spil in Roeselare. Nicole zag ze en zag dat het goed was; ze kocht de CD Togehter, As One. Ik spiek even op de website van de Spil:
" Laura Jurd, frontvrouw van Dinosaur, maakte snel naam in de Londense jazz scene. De componiste en trompetspeelster bouwde met haar gedurfde stijl een reputatie uit als één van de meest  veelbelovende jonge Britse jazz muzikanten. Nu is ze helemaal klaar om de rest van de wereld te overtuigen. En dat doet ze met het nieuwe album, ‘Together, As One’ (2016), haar debuut met de band Dinosaur. De muzikanten kennen elkaar al jaren en voelen elkaar perfect aan. Laura Jurd leidt het kwartet op bijna telepathische wijze doorheen de bochten van haar composities. De muziek is veelzijdig, dynamisch en creëert diverse sferen: nu eens lyrisch, dan weer uitmondend in een creatieve chaos met vrije improvisatie. Dinosaur weet zowel te verbazen als te emotioneren."
Links:
- Nederlandstalige revies: http://www.writteninmusic.com/jazz/dinosaur-together-as-one/
- Bandcamp: https://dinosaurband.bandcamp.com/album/together-as-one
- Spotify: https://open.spotify.com/album/6ecNGH6hhyO2B9Cyba72Hv#_=_

Luis Paniagua is een Spaans multi-instrumentalist die ondertekenende af en toe aan Stephan Micus doet denken, al is zijn muziek meer zuiders en net iets minder minimaal. Uit 1986 dateert het album De Magico Acuerdo dat we beluisterden. Volksmuziek van de bovenste plank. Luis is trouwens ook de eigenaar van zijn eigen label: Silentium Records. Op dat label is ook werk van bv. Jorge Reyes terug te vinden. Warm aanbevolen.
Links:
- Spotify: https://open.spotify.com/album/01YFlT10dNEmYyq3Q5s2vc
- Discogs: https://www.discogs.com/es/Luis-Paniagua-De-Magico-Acuerdo/release/1911664

Het nieuwe project van Kris Defoort met zijn Diving Poet Society, waarvan de CD nog maar pas uit is, was de volgende op deze wel erg verassende luisteravond met vele wendingen en kronkels, zoals je verderop ook nog zult lezen. Op de website van Kris lezen we:
"In Kris Defoort Diving Poet Society two brilliant musicians join the heart of the Kris Defoort Trio into a new musical adventure. Together they explore fresh compositions injected by the inspiring poems of Peter Verhelst, a unique stubborn writer, embracing life with all its dark mysteries. Balancing between improvisations, composed material & instant orchestration, it is the eternal search for this one magical, unknown moment. Five musical poets communicating the joy of diving into an ocean of unlimited colours, words & sounds.."
De 2 brilliante musici waarvan hierboven sprake zijn de briljante Hongaarse zangeres Veronika Harcsa en altsaxofonist Guillaume Orti. Samen brengen ze nieuwe composities gebaseerd op teksten van Peter Verhelst, die het leven omarmt in al zijn mysterieuze gedaantes. Een perfecte balans tussen improvisatie, compositie en ‘instant orchestration’.
Links:
http://www.handelsbeurs.be/nl/concert/kris-defoorts-diving-poet-society-cd-release
https://www.kaap.be/programma/kris_defoort_diving_poet_society
http://www.krisdefoort.com/news/new-project-kris-defoorts-diving-poet-society

Wie er ook al behoorlijk wat werk uitgebracht heeft op het hierboven al vernoemende Silentium Records van Luis Paniagua is Glen Velez. We kozen voor deze avond het album Ramana (1991). Glen is een geniale percussionist die zich vooral focust op de framedrum. Zijn oosters klinkende muziek is ronduit schitterend! Hij verdiende hiermee al 4 grammy awards gewonnen! Wat ons betreft volledig terecht!
Links:
- Spotify (Ramana is daar niet terug te vinden, maar wel behoorlijk veel andere releases): https://open.spotify.com/artist/15iQ5XT6Esaps90Qp8XlXr
- Discogs: https://www.discogs.com/Glen-Velez-Ramana/master/1165933
- zijn eigen website: http://glenvelez.com/

De volgende CD die afgespeeld werd kwam ook al aan bod in een eerdere KQC, nl. deze van 23 augustus ll. Maar omdat er op 17 december een Wintersfeerconcertdoorging in de Egelantier the Otegem vanaf 17 uur van To the Ancient Tree, beluisterden we een paar tracks van CD2. Deze ode aan een eeuwenoude esdoorn beklijft, eenmaal je je in het verhaal verdiept...
Link: https://www.facebook.com/profile.php?id=100009449544148&sk=photos&pnref=lhc

Het hoge noorden mag nooit ontbreken op een KQC. Deze keer aandacht voor de van IJsland afkomstige Olafur Arnalds met wat ouder werk: Dyad 1909 (2009). Verwant met Nils Frahm, maar toch weer anders... en hier op Dyad 1909 gaat hij ook wel af en toe heel experimenteel. Muziek die je raakt, daar bestaat geen twijfel over...
Links:
- Spotify: https://open.spotify.com/album/64oBl6FyhqkvXzx1JuqaNA
- Bandcamp: https://olafurarnalds.bandcamp.com/album/dyad-1909

Wouter Dewit is van Hasselt en met Still (2016) positioneert hij zich in de neo-klassieke hoek op een onnavolgbare wijze. Ingetogen, heel gevoelige snaren rakend, ronduit mooie muziek, die je niet onbewogen zal laten... aanbevolen werk van eigen bodem!
Links:
http://wouterdewit.be/
- Bandcamp: https://wouterdewit.bandcamp.com/album/still
- Facebook: https://www.facebook.com/pg/WouterDewitMusic/about/?ref=page_internal

Volgend jaar zal er eind september - begin oktober opnieuw een tentoonstelling doorgaan van het groepje enthousiaste creatievelingen dat door het leven gaat als Opnions Of Art. Jovica Storer is daar ondertussen een oudgediende geworden die voor de achtergrondmuziek zorgt. Hij liet nieuwe 2 tracks horen die wellicht zouden kunnen gebruikt worden voor deze tentoonstelling, al is dat nog niet zeker. Twee minimale experimentele klanktapijtjes om bij weg te dromen...
Links:
- Bandcamp: https://jovicastorer.bandcamp.com/
- Spotify: https://open.spotify.com/artist/6jx3kGmgP5w41gzQ93R8Ba
- Website: http://www.c-o-l-o-u-r-s.com/artists/jovica-storer

Dan werd het moment geschikt geacht voor de psychedelische country van Eriksson Delcroix en het Sun Sun Sun Orchestra met het Magik Marker Love album dat dit jaar het daglicht zag. De bespreking in De Morgen is zeer uitgebreid en de link staat hieronder. We kunnen daar alleen maar aan toevoegen dat het een heel goed album is... waarbij Broken Circle Breakdown in het niets verzinkt...
Links:
https://www.demorgen.be/muziek/-magic-marker-love-van-eriksson-delcroix-sun-sun-sun-orchestra-een-sinistere-sprookjeswereld-bf53f38d/
http://www.humo.be/cd-reviews/384619/eriksson-delcroix-amp-sun-sun-sun-orchestra-magic-marker-love
- Spotify: https://open.spotify.com/album/3ZPVh77lDBz9hosVJg65te

Ook van onze Belgische bodem komt Acus Vacuum. Ze komen van Bastogne en spelen heel opzwepende middeleeuws-keltisch muziek op 2 doedelzakken een een koppel trommels... terwijl een lokale schoonheid met haal lichaam en allerlei attributen de schouw steelt. Ze speelden begin september live op de tiende en laatste editie van het Celtic Night festival in Geluwe en zij die er toen niet bij waren, hebben iets gemist... zie maar even verder voor nog een paar hoogstandjes van eigentijdse volksmuziek die daar te gast waren...
Links:
- Spotify: https://open.spotify.com/search/results/acus%20vacuum
- Facebook: https://www.facebook.com/Acus-Vacuum-171660522985150/
Over het Celtic Night festival:
- Facebook: https://www.facebook.com/CelticNightGeluwe/

Rírá is een album van het Ensemble Toss The Feathers dat bestaat uit Dimitri Boekhoorn, Tina Chancy en Valerie Loomer. Heb staat vol traditionele oude muziek van Ierse en Schotse oorsprong en wordt op de authentieke oude instrumenten gespeeld. Van Dimitry Boekhoorn vond recent nog een concertje plaats in de De Dwarse Fluit (een schuurtje van een doedelzakbouwer in Nevele), waar hij samen met Ryckeboer oude muziek speelde op een hele resem harpen en doedelzakken. Dit was trouwens een schitterend concertje op een authentieke locatie... En het was daar de Jacky deze CD bemachtigde...
Links:
- Ensemble Toss The Feathers op Spotify: https://open.spotify.com/artist/12PISRqXNA0ZRuajyYtQzD
- CD Baby: https://store.cdbaby.com/cd/ensembletossthefeathers2
- Amazon: https://www.amazon.com/Rira-Ensemble-Toss-Feathers/dp/B00QJ8AD54

We hadden het hiervoor ook al even over het Celtic Night festival in Geluwe, dat begin september voor het laatst doorging. Jammer dat zo'n kleinschalig initiatief afgesloten wordt, zij het wel in schoonheid. Bij wijze van ode voor dit dus ter ziele gegaane festival, 2 artiesten die dit jaar te gast waren:

Take Five is een absolute klassieker in de jazz. Het nummer werd gecomponeerd door Dave Brubeck. De versie die Stijn ons voorschotelde was terug te vinden op de Time Out CD van The Dave Brubeck Quartet waarvan de originele eerste versie dateert uit 1959 (!). We genoten met volle teugen van dit meesterwerk!
Links:
- Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Take_Five of in het Engels: https://en.wikipedia.org/wiki/Take_Five
- Ook nog: https://nl.wikipedia.org/wiki/Time_Out_(album) en

We hadden het bij het begin van deze luisteravond ook al even over R&S, het ondertussen legandarisch geworden label uit Gent dat zijn opgang maakte tijdens de new beat jaren en verder uitbloeide tot een toonaangevend dansmuziek label gedurende de glorious nineties... Ze bestaan nog altijd en brengen nog altijd pareltjes op de markt: Ada Kaleh met de EP Palatul De Clestar is hiervan een uitgesproken voorbeeld. Muziek die je onweerstaanbaar in beweging brengt... magisch! Voor nog meer magisch R&S werk: zie verder...
Links:
- Soundcloud: https://soundcloud.com/r-srecords/ada-kaleh-palatul-de-clestar
- Facebook: https://www.facebook.com/AdaKalehRomania/
- Spotify: https://open.spotify.com/artist/5re7RjST9OvFemBOKAt8QS

Johan 'Den Elder' had voor ons een Scandinavische verrassing in petto. De compilatie CDR The Crests of the Avians Dance to our vibes, een Deense very limited edition (85 copies - Celestial Jars 2007 - CJ 005) in een mooie verpakking. Een gevarieerde compilatie (Folk Rock, Drone, Experimental, Ambient) waarvan we track 17 van Sehtt met als titel Turning Up Again In The Attic beluisterden. Droney stuff.
Links:
- Discogs: https://www.discogs.com/Various-The-Crests-Of-The-Avians-Dance-To-Our-Vibes/release/1040875

KTL is een duo dat bestaat uit Stephen O’Malley (Sunn O))), Khanate) en Editions Mego head Peter Rehberg (Pita). Initieel gestart voor de muziek voor de theater productie Kindertotenlieder door Gisèle Vienne en Dennis Cooper te verzorgen, verschenen er ondertussen een groot aantal opnames die het midden zoekt tussen extreme computer muziek en black metal. Vaak moeilijk verteerbare weird stuff dus. We beluisteren Sunday van hun album 3.
Links:
- Spotify: https://open.spotify.com/album/2M2mkuOK9vtiHR2VHez2Qm
- Discogs: https://www.discogs.com/KTL-3/release/1074115

Patsker bracht Hongaars werk mee van Kraschau ‎met de uit 2016 daterende CD Une Foi D'Acier (Twilight Records). Een album voor neo-klassieke duistere industiral ambient. Doet soms aan Laibach denken, maar met meer sfeer en minder industrial... al is dat laatste met een gigantische korrel zout te nemen...
Links:

In 2012 bracht het Duitse duo OWWL het album Dark Places uit. Droney experimentele muziek die blijft hangen ondanks het monotone karakter...
Links:
- Discogs: https://www.discogs.com/Owwl-Dark-Places/release/3613165
- Spotify: https://open.spotify.com/album/09NINxWnOzyqil1330HWZc

Om wat te bekomen ertussen door even wat lichters onder de vorm van nieuwer R&S werk van Djrum, die met Broken Glass Arch een schitterende EP toverde.
Links:
- Bandcamp: https://djrum.bandcamp.com/album/broken-glass-arch
- Spotify: https://open.spotify.com/album/0tyB8npbjWEBf4lA9uR5XI

Om de klassieker in te leiden luisterden we nog even naar werk van het Zweedse NordVArgr. Het uit 2012 daterende album Murkhr van deze eenmansband die bestaat uit Henrik Nordvargr Björkk bevat industriële dark ambient,  ideaal voor deze donkerste periode van het jaar...
Links:
- Discogs: https://www.discogs.com/Nordvargr-Murkhr/master/500003
- Spotify: https://open.spotify.com/artist/0KHO40wTTnd9s8pBE7jOEx

De avond werd afgesloten met de originele persing van het op het Obscure label van Brian Eno verschenen album van Gavin Bryars: The Sinking of the Titanic (1975 - Obscure no. 1). Deze plaat bevat ongetwijfeld de beste versies van de tracks The Sinking of the Titanic en Jesus blood never failed me yet. Onnavolgbare kwaliteit uit midden de jaren zeventig!
Links:
- Discogs: https://www.discogs.com/Gavin-Bryars-The-Sinking-Of-The-Titanic/master/32298
- Spotify: https://open.spotify.com/artist/0lVWTWT1YdiNwuW9Gv3mUF

Daarmee zal de laatste luistergroep van 2017 er op. Begin februari gaat de eerstvolgende luistergroep door. Wil je ook bij zijn? Email dan naar: joost punt carpentier apestaartje gmail punt com.


maandag 30 oktober 2017

KQC29 van 4 oktober 2017

Op woensdagavond 4 oktober genoten Jacky, Pats, Johan, Kurt, Stijn en Urnie van volgende klanktapijten.

Nils Frahm hoeft niet meer voorgesteld te worden aan de Kreuners tussen Quark en Cluster: Late Night Tales mix is zijn meest recente telg en we vonden het passend de avond in te zetten met deze meesterlijk minimale pianist die deze keer een mix voorstelt. Het is een hypnotiserende trip doorheen de wereld van de klank waarbij zowel modern als klassiek aan bod komen. We horen experimentele, elektronische sfeerevocatie, met her en der snuifjes jazz, dub techno, soundtracks en soul. Het is een dubbel CD met op de ene de aparte tracks en op de andere de door Nils gemaakte non-stop mix. Een ideale opener...
Het werk staat op bandcamp: https://latenighttales.bandcamp.com/album/late-night-tales-nils-frahm
Bekijk ook zeker the making of op youtube: https://www.youtube.com/watch?time_continue=27&v=dUMywuy41Ao

We bleven in de neo-klassieke sferen rondhangen met Copia van Eluvium. Schitterende gevoelige muziek die je raakt waar het deugd doet...
Een paar links:
http://eluvium.net/works/copia
https://www.discogs.com/Eluvium-Copia/master/578644

Yellow 6: Painted Sky (2007) - schitterend instrumentaal gitaarwerk waarmee Pats ons verraste!
Links:
https://bleep.com/release/8639-yellow-6-painted-sky
https://boomkat.com/products/painted-sky-c19c2049-a4d3-4df9-8956-0c67069dc74c

Penguin Cafe & Cornelius: Umbrella EP1 (2015), opgerezen uit de as van Penguin Cafe Orchestra. Even goed als zijn voorvader, beklijvend.
Links:
https://open.spotify.com/album/3To9oEEz8aOuQFtLbecEff#_=_
http://shop.penguincafe.com/
http://penguincafe.com/new-release-umbrella-ep1-now/

Dunn Girow: Seq² Thoughts 
Deze CDR is vrijwel nergens te vinden maar is een improvisatie van Alain Quinet & Koen Buytaert die in eigen beheer uitgebracht werd. Ze verdient een volwaardige release...

Stojo: 2 tracks van met als werktitels:
- 20170319 Am 135BPM
- 20170417 Cm 120BPM

Ain Soph - sigilum S: Simulacra
links:
https://www.discogs.com/Ain-Soph-Sigillum-S-Ain-Soph-Sigillum-S-Simulacra/release/9041779

Kurt verraste ons met een oude kraker Heresie van de Virgin Prunes. We genoten met volle teugen van Rhethoric! Voor wie er meer over wil weten verwijs ik naar de links hieronder op wikipedia.
Links:
https://www.discogs.com/Virgin-Prunes-Heresie/release/359451
https://en.wikipedia.org/wiki/Virgin_Prunes
https://en.wikipedia.org/wiki/Heresie_(EP)

Wintersilence: Transmission Fields, een dubbele CD op Amplexus verschenen in 2004, hoogtepunt van de avond! Schitterende ambient zoals je die maar zelden hoort.
Links:
http://auralpressure.com/review/w/wintersilence_transmission.html
https://www.discogs.com/Wintersilence-Transmission-Fields/release/604979

De klassieker van de avond was een van de allereerste new age albums: Tony Scott: Music for zen meditation (1965). Tijdloos. Punt.
Links:
https://www.discogs.com/Tony-Scott-Music-For-Zen-Meditation-And-Other-Joys/master/138130
https://www.youtube.com/watch?v=pvyvihNiFfg
https://open.spotify.com/album/2kNs01J4ApSKYhiMInx5kf

Op woensdag 6 december gaan we nog een keer Kreunen tussen Quark en Cluster. We houden het ook deze keer algemeen en breed: geen specifiek thema dus.

zondag 17 september 2017

KQC 23 augustus 2017

Het is voor mij altijd week uitkijken naar de volgende luistergroep, of het nu bij Jacky is (http://luisterpost.blogspot.be/) of bij mezelf. Ik vind het telkens boeiende avonden vol vaak verrassende wendingen waarop ik kennis maak met muziek waar ik anders nooit mee zou in contact komen via andere reguliere kanalen... Op 23 augustus laatstleden was het weer zo ver. Urnie 'DK', Frank, Johan 'Den Elder' en mezelf genoten van volgende oorspijs, terwijl ook de andere zintuigen niet verwaarloosd werden:

De Human Beings waren een koppel Hollanders die tijdens in jaren 90 een aantal vinyl schijven op de markt brachten die wellicht het best in het vakje van Ambient Trance gecatalogeerd kunnen worden. De platen zijn al lang niet meer te vinden, behalve in de betere tweedehandswinkel of op Discogs; ik heb er zelf nog een paar gehad in mijn DJ verleden als Stojo. En dat is jammer, want het waren eigenlijk wel telkens pareltjes. Het goede nieuws is echter dat hun complete oeuvre sinds enige tijd op Bandcamp staat en wel als Free Downloads: https://humanbeings.bandcamp.com/. Dit is een buitenkans om alsnog te genieten van hun werk. We genoten van They Live en Ice Age. We genoten van ondertussen meer dan 20 jaar oude kwaliteit van onze noorderburen... Website waar je meer kunt lezen over hen: http://www.bigtimeconcepts.nl/Human-Beings/Human-Beings.html


Een andere Hollander uit de streek van Eindhoven deze keer (de Human Beings zaten iets hoger, rond Utrecht), is Maarten Van Der Vleuten. Hij is begon zijn carrière eveneens in de jaren negentig van vorig millennium, maar is in tegenstelling tot de Human Beings nog altijd actief. Hij heeft doorheen de jaren een indrukwekkend oeuvre neergezet. Hij gebruikte tot hiertoe massa's aliasen, runt zijn eigen Signum Recordings label, en kijk maar even op Discogs om te zien wat hij allemaal op zijn kerfstok heeft: 
https://www.discogs.com/artist/28749-Maarten-van-der-Vleuten. Bovendien is zijn werk altijd van hoge kwaliteit en gaat hij van heel experimenteel tot conventioneel en daarbij dweept hij met vrijwel elke genre dat in de elektronische muziek van de laatste 30 jaar opgedoken is. We beluisteren 2 werken van hem: Jongensbacteriën & Internaut.
Beide kun je ook beluisteren op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=_cGAQBY77o0 en https://www.youtube.com/watch?v=ztevcM8Bao0. Bekijk ondertussen ook maar eens de clip waarin Maarten She's Lost Control van Joy Division covert: https://www.youtube.com/watch?v=JV3D76LwFD4. Spotify: https://open.spotify.com/album/3062chPLCgwVDZK16nGPCS en https://open.spotify.com/album/4Iowi6rR3Oks6elqcmWMHA


Amir Baghiri is een van grote namen in de hedendaagse electronische soundscapes. Hij van Duitse origine en is minder bekend dan bv. een Steve Roach of Robert Rich, maar persoonlijk vind ik dat onterecht, omdat hij in zijn oeuvre een stuk breder gaat van deze kleppers. Hij schuwt het experiment minder en durft meer. We beluisteren een klassieker uit 1997: Autumn. Een naam die niet mag ontbreken in de collectie van elke liefhebber van het genre. Lees meer op Discogs: https://www.discogs.com/artist/93448-Amir-Baghiri. Een track uit het album kan beluisterd worden op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=GBchuXMRG6I. En ook op spotify vind je zijn werk terug: https://open.spotify.com/artist/3nkuX7TdwtkdlVNcy87PhT

We blijven nog even in de sfeervolle elektronische muziek en soundscapes, zij het wel aan de andere kant van de oceaan, en wel met Craig Padilla waarvan we Below the Mountain (2008) beluisteren. Craig is eerder conventioneel en doet aan de grote namen zoals Tangerine Dream denken, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van zijn werk. Warm aanbevolen wegdroom space...

Tijd om de oceaan weer over te steken en wel naar onze eigen streek en wel naar Tiegem waar Carl Deseyn al een hele tijd zijn fascinatie voor de natuur combineert met zijn passies voor fotografie & muziek. Dat resulteerde tot hiertoe in een boek De Ommeloze met foto's en poëzie + CD (To the Ancient Tree) en een dubbel CD (Chapter 1: Voyage to the Ancestor). Lokaal talent van de bovenste plank en een visie om u tegen te zeggen. Verplicht voor iedere liefhebber! Punt.
Facebook: https://www.facebook.com/people/Carl-Deseyn/100009449544148. Als je zijn ensemble live kunt meepikken, bv. op het jaarlijkse Music Under The Stars (https://www.facebook.com/musicunderthestarsbossuit/) in de kerk van Bossuit, moet je dat zeker doen!

Dan werd het tijd voor wat hedendaags elektronisch talent die ons af en toe richting dansvloer sleurt: Alva Noto met Xerrox vol 3 en Kanding Ray met Solenc Arc. Twee hoogstandjes van experimentele techno of zoiets, soms overduidelijk, dan weer moeilijk te klasseren... maar wat een ongemeen boeiende klanken!


Cycles Of Moebius gaf vorig jaar op 10 december een concert ter gelegenheid van het 35 jarige bestaand van Den Elder. Dé tweedehands boeken- en muziekwinkel in de Langestraat in Brugge. Het concert was uniek en de gebrachte muziek werd speciaal voor de gelegenheid gemaakt. Het goede nieuws is dat er een opname van het concert op CD werd uitgebracht, zij het wel in een gelimiteerde editie van slechts 50 exemplaren en dat dit kleinood uitsluitend verkrijgbaar is in Den Elder. Allen daarheen dus. We genoten van een half uurtje improvisatie van Pieter & Joost...

Dan was het de beurt aan Stojo met 2 tot hiertoe onuitgegeven tracks met volgende werktitels 20170219_D_140BPM en 20170226_Cm_110BPM. Beide tracks zijn muzikale uitstappen die onderweg ambient, trip hop, trance en minimal ontmoeten. Naadloos genieten van sfeercreatie.

De klassieker van de avond was het uit de as van Throbbing Gristle, de 'uitvinders' van de term industriële muziek, verrezen Chris & Cosey. Onder het alias Conspiracy International brachten ze een drietal maxi's uit in de eerste helft van de jaren 80 die in 1988 in een hermasterde versie op CD uitgebracht werd als Collective One. Later verschenen ook nog Two, Three & Four. En, je raadt het nooit, er bestaat ook nog een Five! Electro met een hoek af. Pionierswerk. Klasse die tot op vandaag blijft boeien... een waardige klassieker dus.
Een paar tracks kunnen op YouTube teruggevonden worden: https://www.youtube.com/watch?v=Qw0aovjXuN8https://www.youtube.com/watch?v=6PZMSok9lcA en https://www.youtube.com/watch?v=E5VUFhUcnKI.

De volgende luistergroep zal doorgaan op woensdagavond 4 oktober en wordt wellicht een allegaartje van elektronische & akoestische muziek...

zaterdag 29 juli 2017

KQC 27 - JAZZ - woensdag 28 juni

Jazz was de rode draad voor de zevenentwintigste Kreun tussen Quark en Cluster. Voor wie eens wil weten was jazz nu eigenlijk is en waar het voor staat kan ik volgende lectuur aanbevelen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Jazz. Maar je mag uiteraard ook niet vergeten te luisteren naar jazz, te luisteren naar jazz en ook te luisteren naar jazz...
Onder het genot van een hele resem flessen alcoholisch druivensap, een bende vruchten van de olijfboom en een flinke portie smaakvol gekruide in olie gefrituurde dunne aardappelschijfjes, werden de trommelvliezen van  Nicole, Jacky, Eric, Frank, Johan, Pats en mezelf geactiveerd door middel van volgende geluiden uit instrumenten:

Op 28 april dit jaar bracht ECM Nightfall uit van Quercus. June Tabor, Iain Ballamy en Huw Warren brengen met hun tweede album een een album boordevol magisch mooie jazz-folk. Bij ECM zelf lezen we het volgende (https://www.ecmrecords.com/catalogue/1486381116/nightfall-quercus):
Quercus’s self-titled ECM debut won the album-of-the-year award of the German Record Critics in 2013, was widely praised  by the  international press, and especially celebrated in Britain where June Tabor has long reigned as “the dark voiced queen of English folk music” (to quote The Times). Folk and jazz and chamber music become one in Quercus’s world, where recontextualizing of material is part of the process, prompting listeners to pay heightened attention even to familiar songs. Nightfall opens with the most famous of farewells in “Auld Lang Syne”, and gently breathes new life into it, leading us into a programme that includes Bob Dylan’s “Don’t Think Twice”, the jazz standard “You Don’t Know What Love Is” and the West Side Story ballad “Somewhere”, as well as original compositions by Huw Warren and Iain Ballamy and songs from British folk tradition, in stark and moving new arrangements.
Een andere recensie (https://www.theguardian.com/music/2017/apr/27/quercus-nightfall-review-jazz-folk-fusions-full-of-quiet-surprises):
The austere and shadowy eloquence of the incomparable folk singer June Tabor has sometimes been escorted by Loose Tubes saxophonist Iain Ballamy alongside Tabor’s regular jazz-piano partner Huw Warren, and as the trio Quercus they were deservedly cheered for their eponymously named 2013 debut on ECM. This fine successor similarly mixes traditional English folk songs (The Manchester Angel, Once I Loved You Dear (The Irish Girl), The Cuckoo) with reappraisals of some timeless mainstream favourites. Warren sketches a jazz-ballad accompaniment around Tabor’s rich low tones and wistful upturns on Auld Lang Syne, and both the singer’s long sounds and Ballamy’s haunting tenor sax echo the cries of seabirds on the shipwreck song On Berrow Sands. The Cuckoo mixes a playful bounce with darker implications of infidelity, and a slowly rocking Don’t Think Twice sounds as immediate as if Tabor had just thought of it – with a gentle venom – “You just kind of wasted my precious time.” Another Quercus set with not a sound out of place, but a wealth of quiet surprises just the same.
En een nog langere review kan je hier lezen: https://www.allaboutjazz.com/nightfall-by-john-kelman.php
Prachtige, ingetogen sfeervolle muziek, warm aanbevolen!

Jaco Pastorius (1951-1987) wordt omschreven als de grootste bassist aller tijden. En dat kun je horen... we beluisteren zijn Jaco Pastorius solo album uit 1976. Wervelende fusion die je niet onbewogen laat. Een echte klassieker!
Wil je meer weten over Jaco: http://jacopastorius.com/life/https://en.wikipedia.org/wiki/Jaco_Pastorius of https://nl.wikipedia.org/wiki/Jaco_Pastorius
Je kunt dit meesterwerk volledig beluistern op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=n5HJN9m_YVM en het staat ook op Spotify: https://open.spotify.com/album/47nWcb5GzhgGNzJuCJgiPN.

Johan had een plaat mee van François Tusques: Dazubao No 2 (1971). Solo piano, we luisteren naar de B-kan van dit vinyl: Tal Zone des Tempetes. Jammergenoeg was de pickup in slechte staat waardoor de klank slechts gedeeltelijk doorkwam... wat we hoorden klonk veelbelovend, alleen jammer dat we de rest er bij moesten denken...
Dat deze plaat zeldzaam is kun je hier zien: https://www.cdandlp.com/francois-tusques/dazibao-n-2/33t/r116303252/
Info bij Wikipedia (in het Frans): https://fr.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Tusques
Info bij Discogs: https://www.discogs.com/Fran%C3%A7ois-Tusques-Dazibao-N2/release/1310730
Op Spotify vind je ander werk terug van François: https://open.spotify.com/album/5hvhU8UdGdnPI3Ze6mG3y9

RSL Jazz 2017 (13 en 14 mei) had op zondagnamiddag Steiger geboekt. Dit Gentse trio zetten een sterke set neer waarbij ze het ene moment heel ingetogen om daarna heel snel te exploderen in een waterval van klank. Indrukwekkend. Na afloop schafte ik me hun debuut CD And Above All (20 maart 2017 - El Negocito Records: http://elnegocitorecords.com/releases/eNR057+.html). En ik werd niet ontgoocheld: het is een pareltje van hedendaagse Vlaamsche Jazz...
Een paar reviews:
http://www.writteninmusic.com/jazz/steiger-and-above-all/
- in De Morgen: https://www.demorgen.be/muziek/belgisch-jazztrio-steiger-levert-met-and-above-all-gewaagd-debuut-af-b085d633/
Het album kan integraal beluisterd worden op Spotify: https://open.spotify.com/album/3RzKEjl0C19CFSltWmABnU

We blijven nog even op eigen bodem in de Vlaamsche regionen met Jef Neve met zijn album Spirit Control. Dit  magistrale album zoekt een vindt op sublieme wijze het midden tussen minimal & jazz en maakt her en der zijsprongetjes die daar perfect bij aansluiten. Hoort thuis in de collectie van iedere muziekliefhebber.
Een paar reviews (er zijn er nog te vinden op het wereldwijde web):
https://radio1.be/jef-neve-spirit-control
https://www.jefneve.com/news/jef-neve-spirit-control
Het album staat op Spotify: https://open.spotify.com/album/1acoANw8RVaCpcKFWFj5jC

Het trio rond pianist Fabrizio Cassol Aka Moon brengt met The Scarlatti Book (2015) een ode aan, je raadt het nooit, Scarlatti! Deze werken van deze barok componist worden eigentijds op sublieme wijze vertaald met veel ruimte voor improvisatie. Opnieuw een schitterend album, het houdt niet op deze avond...
Meer informatie:
http://www.cuttingedge.be/muziek/aka-moon-fabien-fiorini-scarlatti-book-handelsbeurs-gent
https://www.outhere-music.com/nl/albums/the-scarlatti-book-out-658
Het staat integraal op Spotify: https://open.spotify.com/album/3FFZmbWO6xCwWc7wADt2jd

ECM bracht op  7 april 2017 Silent Light uit van Dominic Miller. ECM weet zoals altijd ook nu weer de gevoelige snaar te vinden en bespelen... fantastisch mooie gitaarmuziek, het kippevel is nooit ver weg...
Review (https://www.allaboutjazz.com/silent-light-dominic-miller-ecm-records-review-by-geno-thackara.php):
Dominic Miller is a guitarist you've undoubtedly heard somewhere or other, whether you've knowingly heard of him or not. A life circling the globe (from Argentina to England and currently France) has let him absorb folk, Baroque and Latin American sensibilities, among other things, which leads to collaborations with similarly eclectic names. His widest exposure has been with numerous tours alongside Sting, who's happy to offer some poetic words of praise in the liners here alongside Paul Simon. Miller's ECM label debut offers a pleasant spin through some colorful tones of the places his travels have taken him.
The album starts off building a slow circular pattern, hinting at something middle-Eastern with a sinuous minor key and light hand percussion chiming along in the background. The soft earthy touches set a leisurely pace at which the rest of the recording sparsely unwinds—the plucking of nylon strings brings out Spanish or classical shadings throughout, and the mostly-solo format makes sure the music always has space to echo and breathe. The mysterious vibe manages to stay subtly alluring for the most part, even if a couple spots drift toward what you might call easy-listening territory (mainly with a peaceful new-agey take on Mr. Sumner's staple "Fields of Gold").
Close friend Miles Bould plays his background role using the aural equivalent of pale watercolors: a little pattering of shaker in "Water," for instance, or light cymbal splashes through the coasting groove of "En Passant." They both step it up with the skittering "Chaos Theory," which overdubs the pair playing with jaunty staggered timings and still effortlessly keeping in step. It makes the disc's liveliest moment while disrupting the contemplative vibe not at all.
Silent Light is a recording as peaceful and evocative as its title suggests: exotic motifs convey moods from several continents, chord structures can be left ambiguous or implied rather than stated, and extra sounds are sprinkled around with a light touch only where they're judged to add something. Dominic Miller's quiet travelogue is one that finds its most successful moments in giving hints as much as in showing or telling.

De Deense bassist Jasper Høiby was dan aan de beurt met zijn Fellow Creatures uit 2016. Op 23 maart speelde hij nog in Oostende. Nu dus op een Kreun tussen Quark en Cluster... zij het wel gedigitaliseerd...
Review (http://www.writteninmusic.com/jazz/jasper-h%C3%B8iby-fellow-creatures/):
De Deense Jasper Høiby mag met een gerust hart de beste bassist uit de hedendaagse jazz genoemd mag worden. Met zijn geweldig dynamische dan weer prachtig dragende spel weet hij steeds optimaal te ontroeren. Dat doet hij niet alleen met het fenomenale Phronesis maar zeker ook als gastspeler bij anderen. Op het eerste album onder zijn eigen naam laat hij wederom zijn fascinerende spel en zijn indrukwekkende componeertalenten horen. Met Fellow Creatures tilt Høiby de jazz weer naar een indrukwekkend nieuw niveau.
Zelf noemt hij de eerste drie Phronesis albums (Organic Warfare (2007, Loop Records), Green Delay (2009, Loop Records) en Alive (2010, Edition Records) al zijn eigen albums. Hij schreef voor die albums alle composities en koos Anton Eger als drummer en Ivo Neame als pianist om mee samen te spelen. Pas bij hun vierde album Walking Dark (2012) kwam de echte samenwerking tot stand waarbij een prachtige 33 1/3 verdeling in alles tot stand kwam.
Reeds tijdens zijn studie op de Londense Royal Academy of Music en al helemaal daarna werd Høiby een veelgevraagd bassist die door vele muzikanten werd gevraagd om mee samen te spelen. De gehele nieuwe en zo invloedrijke Britse jazzscene maar zeker ook de internationale jazzgarde adoreerde Høiby vanaf het allereerste moment. Hij speelde op vele albums mee, zowel met de nieuwe jazzgarde als met de kopstukken uit de oudere jazzgolf. Het maakte zijn spel steeds rijker, dynamischer en dieper. Hij bespeelt zijn contrabas met zoveel souplesse dan weer stuwende kracht dat je er steeds optimaal door geraakt wordt. Daarnaast weet hij de klasse en energie van de immer geweldige muzikanten om hem heen steeds optimaal te gebruiken om zelf steeds weer opzien te baren. Høiby is een bassist die steeds met zijn eigen spel, ondanks dat hij anderen laat schitteren, toch prominent in focus blijft. De klasse van een groots muzikant.
Voor Fellow Creatures zocht Høiby de samenwerking met een groep geweldige muzikanten. De Britse band waarin Laura Jurd (trumpet), Mark Lockheart (sax), Will Barry (piano) en Corrie Dick (drums) plaats hebben blijkt een uitstekende keus. Juist de blazerssectie geeft Høiby een prima mogelijkheid om op een geheel andere manier te componeren dan we van hem gewend zijn. Hij heeft dat met verve gedaan. De blazerspartijen klinken in de handen van Judd en Lockheart lekker stuwend en krachtig dan weer prachtig melodieus, immer emotievol en geweldig uitgebalanceerd. Barry en Dick zijn al net zulke geweldige muzikanten die in dienst van een compositie kunnen spelen maar in de ruimte die ze krijgen gloedvol soleren.
Høiby gedijt perfect in de prachtige muzikale omgeving die de muzikanten om hem heen creëren. Zijn spel is prachtig vloeiend, krachtig, harmonieus en immer innemend en uitdagend. Hij leidt de uitstekende composities naar de juiste vorm en duwt de muzikanten op om steeds op de juiste momenten even gas te geven of juist in te houden. Luister alleen al naar adembenemende composities als albumopener Folk Song, het titelnummer, Song for the Bees (alleen die basloop al!!!), Little Song for Mankind, Tangible, Suddenly Everyone of de overrompelende albumafsluiter Plastic Island en je weet dat je met Fellow Creatures een van de beste jazzalbums van dit jaar te pakken hebt. Grote klasse!
Het album is integraal op Spotify te vinden: https://open.spotify.com/album/3uHHiQMC5JNxEGbbLOfoSq
En het staat ook op Bandcamp: https://jasperhoiby.bandcamp.com/album/fellow-creatures

Scandinavië komt vaak aan bod in KQC. Dat kan moeilijk anders als je ziet hoe veel kwaliteit daar geproduceerd wordt. Het Soren Kjaergaard Trio met Amfebia uit 2005 (tweelingbroer of zus van Akustika) werd in de CD player geschoven en we genoten van de frisse wind die deze muziek veroorzaakte... iets moeilijker verteerbaar, maar daardoor net weer des te boeiender!
Info: http://sorenkjaergaard.com/discography/amfebia/
Het album staat op Spotify: https://open.spotify.com/album/1Q27Yca6iTHUHdt3G2CZcA

Jacky verraste dan ons met het album Cyberband (1993) van Richard Teitelbaum. Een album vol jazz waarin het gebruik van elektronica wordt uitgediept. Ik zie dat Luigi Nono een van zijn leermeesters was... niet te verwonderen dus.
Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Teitelbaum
Discogs: https://www.discogs.com/Richard-Teitelbaum-Cyberband/release/704657
Richard is terug te vinden op Spotify (https://open.spotify.com/artist/1UbslQWAicLc8cEhEJl1DY), maar Cyberland niet...

Een buitenbeentje op RSL JAZZ van 2017 was Dijf Sanders. Deze muziek hoort eerder thuis op een festival met elektronische muziek en ik vraag me af wat de programmatoren bezielde toen ze Dijf boekten. Omdat ondergetekende echter ook van elektronische muziek houdt ging hij kijken naar zijn concert. En hij was on de indruk: het was een visueel imposante one man show. Ik schafte me Moonlit Planetarium (2015) achteraf aan en heb daar geen spijt van. Het is een mooi CD-ke met muziek die het midden houdt tussen Board Of Canada en swingende electro. Stuk voor stuk mooie nummer. Een buitenbeentje, ook op deze KQC...
Review (https://fuzz-mag.be/recensies/dijf-sanders-moonlit-planetarium-album):
Wanneer Dijf Sanders iets doet, luisteren we. Zopas bracht de Gentse duizendpoot Moonlit Planetarium uit, een bijzonder exotisch klinkend album in eigen beheer. Wij fan!
Dijf Sanders, die naast enkele solo-albums ook z'n verdiensten heeft bij Teddiedrum en The Violent Husbands, zal immer bezig blijven. Drie jaar terug kon je hem onder meer zien in Soundtrack op Canvas, het programma rond muziekmakers dat genomineerd werd voor een Emmy-award. Nu is er dat gloednieuwe album uit het niets. De producer neemt ons mee naar z'n Moonlit Planetarium.
Van bij verzengende opener Retired Sportswatch horen we druppelende regen, ratelende drums en een intrigerende oosterse fluit alsof we zelf in het oerwoud zitten. Ook Subway houdt de sfeer fascinerend kalm met handgeklap en een zacht stemgeluid die ons gerust elke avond mag komen in slaap zingen. Het is zalig vertoeven in deze nachtelijke plantentuin.
Het album staat op Spotify: https://open.spotify.com/album/3TmYQayo1bN6YK295shLMB
En ook op Bandcamp: https://dijfsanders.bandcamp.com/album/moonlit-planetarium

Begin april dit jaar verscheen Nuit Blanche op ECM. Een ingetogen meesterwerk van François Couturier en het Tarkovsky Quartet. Warm aanbevolen!
Een uitgebreide review kun je er hier op nalezen: https://www.allaboutjazz.com/francois-couturier-tarkovsky-quartet-nuit-blanche-by-john-kelman.php
En ze hebben een facebook pagina: https://www.facebook.com/tarkovskyquartet/
Discogs info: https://www.discogs.com/Fran%C3%A7ois-Couturier-Tarkovsky-Quartet-Nuit-Blanche/release/10098822
Op YouTube staat een schitterende clip: https://www.youtube.com/watch?v=g6PQO8MKb3Y

De tijd schreed met rasse schreden voort en het werd stilaan tijd voor de klassieker van de avond. Eric leidde deze in met een samenwerking tussen Sonny Rollins & John Coltrane. Op de track Tenor Madness, terug te vinden op bv. The Definitive Sonny Rollins On Prestige. Het gelijknamige originele album verscheen in 1956 en het is enkel op de titeltrack dat ook John Coltrane te horen is. 12 minuten lang genieten van een gesprek tussen twee reuzen op het tenor sax.
Widipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Tenor_Madness
Spotify: https://open.spotify.com/album/4uODJ2ZCVLVev6YDiWBSHE
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=3MkUvZUTFUc

De eigenlijke klassieker die Eric ons daarna wilde laten horen was A love Supreme van John Coltrane. Jammer genoeg bleef zijn CD haperen na een paar minuten en konden we slecht een paar minuten genieten van A Love Supreme... gelukkig kunnen we dit nog goedmaken: check de links van Spotify of YouTube hieronder maar. Een meer dan waardige klassieker: een van de beste jazz albums ooit en daarbij komt ook nog dat John Coltrane ondertussen net 50 jaar geleden stierf.
Meer op Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/A_Love_Supreme en meer algemeen over John himself: https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Coltrane
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=clC6cgoh1sU
Spotify: https://open.spotify.com/album/5cKg5nyFcq8ykeiFposAcy

Omdat we slechts kort konden genieten van A Love Supreme, deden we er nog een schep bovenop met nog een klassieker: Miles Davis met Round About Midnight (1957), waarop John Coltrane zijn rol ook speelt...
Een review door Thom Jurek van op de Allmusic site:
Given that 'Round About Midnight was Miles Davis' debut Columbia recording, it was both a beginning and an ending. Certainly the beginning of his recording career with the label that issued most if not all of his important recordings; and the recording debut of an exciting new band that had within its ranks Philly Joe Jones, Paul Chambers, pianist Red Garland, and an all but unknown tenor player named John Coltrane. The title track was chosen because of its unique rendition with a muted trumpet, and debuted at the Newport Jazz Festival the summer before to a thunderous reception. The date was also an ending of sorts because by the time of the album's release, Davis had already broken up the band, which re-formed with Cannonball Adderley a year later as a sextet, but it was a tense year.
Musically, this sound is as unusual and as beautiful as it was when issued in 1956. Davis had already led the charge through two changes in jazz -- both cool jazz and hard bop -- and was beginning to move in another direction here that wouldn't be defined for another two years. Besides the obvious lyrical and harmonic beauty of "Round About Midnight" that is arguably its definitive version even over Monk's own, there are the edges of Charlie Parker's "Au Leu-Cha" with its Bluesology leaping from every chord change in Red Garland's left hand. Coltrane's solo here too is notable for its stark contrast to Davis' own: he chooses an angular tack where he finds the heart of the mode and plays a melody in harmonic counterpoint to the changes but never sounds outside. Cole Porter's "All of You" has Davis quoting from Louis Armstrong's "Basin Street Blues" in his solo that takes out the tune, and Coltrane has never respected a melody so much. But it's in "Bye-Bye Blackbird" that we get to hear the band gel as a unit, beginning with Davis playing through the melody, muted and sweet, slightly flatted out until he reaches the harmony on the refrain and begins his solo on a high note. Garland is doing more than comping in the background; he's slipping chord shapes into those interval cracks and shifting them as the rhythm section keeps "soft time." When Coltrane moves in for his break, rather than Davis' spare method, he smatters notes quickly all though the melodic body of the tune and Garland has to compensate harmonically, moving the mode and tempo up a notch until his own solo can bring it back down again. Which he does with a gorgeous all-blues read of the tune utilizing first one hand and then both hands to create fat harmonic chords to bring Davis back in to close it out. It's breathtaking how seamless it all is. There's little else to say except that 'Round About Midnight is among the most essential of Davis' Columbia recordings.
Discogs: https://www.discogs.com/Miles-Davis-Round-About-Midnight/master/9130
Nog een paar links met extra info: http://www.popmatters.com/review/davismiles-round/https://www.theguardian.com/music/2005/jul/01/jazz.shopping1 en https://en.wikipedia.org/wiki/%27Round_About_Midnight
Luisteren kan via Spotify: https://open.spotify.com/album/4VUawqEDCHHfrUe77ScQ2K

Ziezo, daarmee was deze sessie afgelopen. We hebben er allemaal van genoten met volle teugen... volgende luistergroep staat in het teken van elektronische muziek en aanverwante genres en zal doorgaan op woensdagavond 23 augustus. Wil je er ook bij zijn? Stuur dan een email naar joost(hier komt een punt)carpentier(hier komt een apestaartje)gemail(hier komt nog een punt)com.